Covertekst Mara, een 42-jarige succesvolle advocaat, lijdt aan de ziekte van Huntington – een ongeneeslijke ziekte die haar van de controle over haar lichaam berooft. Op het moment dat ze de diagnose kreeg, beloofde ze zichzelf dat ze haar man Tom en dochtertje Lakshmi nooit tot last zou zijn. Over vijf dagen wil ze die belofte waarmaken.
Scott en zijn vrouw Laurie nemen over vijf dagen afscheid van hun pleegzoon Curtis, die een jaar deel heeft uitgemaakt van hun gezin. Maar zijn biologische moeder komt vrij uit de gevangenis en hoewel iedereen al kan voorspellen dat het wéér mis zal gaan, eist ze dat Scott de jongen loslaat.
Mara en Scott kennen elkaar van een internetforum voor ouders van geadopteerde kinderen, en ze delen een bijzondere vriendschap. Terwijl hun werelden volledig op hun kop staan, proberen ze deze laatste dagen met hun families zo bewust mogelijk te beleven.
348 pagina’s
Uitgeverij De Fontein, Utrecht ISBN 978 90 325 1475 4
NUR 302
Recensie Nadat ik veel goede verhalen over dit boek had gehoord, wilde ik het boek ook erg graag lezen. De cover is al prachtig en symboliseert veel zaken uit het boek.
Mara is vier jaar geleden gediagnosticeerd met de ziekte van Huntington. De weg daar naar toe was een hele lange. Mara haar stemmingen veranderde drastisch, deed erg gemeen tegen iedereen van wie ze hield, maar vergat ook heel veel. Haar assistente Gina kon haar daar in het begin nog wel mee helpen door een systeem van post-its te gebruiken, maar op een gegeven moment werd de situatie onhoudbaar. Tom haar man, is arts en moest alles met lede ogen aanzien. Als Mara eindelijk zo ver is dat ze een arts bezoekt en hij haar een tijdelijke diagnose geeft, staat haar hele wereld op zijn kop. De succesvolle advocate zal steeds slechter zaken kunnen onthouden en ze zal haar lijf steeds minder onder controle kunnen houden. Ze neemt voor zichzelf een besluit, ze zal er op haar verjaardag een eind aan breien. Ze weigert te eindigen als een vrouw in een rolstoel die bij alles geholpen moet worden en de hele dag alleen nog maar voor zich uit kan staren. Het geheel maakt het nog dramatischer dat Mara haar geadopteerde dochtertje moet achter laten en ze haar niet meer zal kunnen zien opgroeien.
Aan de andere kant van het forum worstelt Scott zo met zijn eigen problemen. Hij en zijn vrouw Laurie konden niet gemakkelijk zwanger raken en toen Curtis op hun pad kwam, wilde Scott deze kans met zijn beide handen aangrijpen. Scott is leraar en had de oudere broer van Curtis, Bray in de klas. Hij heeft Bray gestimuleerd en getraind om naar de universiteit te kunnen met een basketbalbeurs. Als hun moeder naar de gevangenis moet, dan weet Bray maar een persoon die Curtis kan opvangen. Doordat Laurie en Scott druk bezig zijn met Curtis, raken ze toch zwanger en is hun geluk compleet. Tot dat de moeder van Curtis eerder dan afgesproken besluit dat ze haar zoon terug wilt. Scott weet niet waar hij het zoeken moet en zoekt steun bij Mara via het forum.
Julie Lawson Timmer heeft twee bijzondere onderwerpen in dit boek aangesneden. De ziekte van Huntington en adoptie. Het is goed dat er over geschreven wordt en er meer bekendheid over komt. Het blijkt namelijk dat mensen met Huntington er soms uitzien alsof ze veel hebben gedronken. Dit komt alleen maar omdat ze geen controle hebben over hun eigen lijf. Je kunt er dus niet zomaar vanuit gaan dat iemand echt dronken is zonder dat goed te checken. Daarnaast wordt het onderwerp adoptie/ pleeggezin ook erg mooi beschreven. Het boek is niet erg geschikt als je behoefte hebt aan iets luchtigs. Geregeld zat ik met tranen in mijn ogen, maar och wat is het toch mooi! Bedankt Uitgeverij De Fontein dat ik dit boek mocht lezen!
Jenny's Bookcase 