Jenny's Bookcase

Voor echte boekenwurmen of ter inspiratie om te lezen

Categorie archief: Auteurs K – O


door 1 reactie

Elle Luna – Op de tweesprong van moeten en willen

Covertekst
Er zijn twee richtingen in het leven, moeten en willen. Steeds opnieuw staan we op die tweesprong, en elke dag heb je de keuze.  Hoe kom je erachter wat je ware roeping is? En als je die gevonden hebt, hoe blijf je daar dan trouw aan? Elle Luna bestempelt dit moment als de tweesprong van moeten en willen. ‘Moeten’ is dat wat je denkt te moeten doen of wat anderen van je verwachten. ‘Willen’ is dat waar je van droomt, dat waar je hart ligt. Dit boek leert je naar dat stemmetje te luisteren zodat ook jij voortaan de juiste keuze kunt maken. 

168 pagina’s Tweesprong
Uitgeverij A.W. Bruna, Amsterdam
ISBN 978 94 005 0759 3
NUR 770

Recensie
Omdat dit een boek is dat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie. 

Dit boek zag ik op social media rondcirkelen en ik wist gelijk, die moet ik ook lezen. Alleen al de vormgeving is tof. Dik papier, alternatieve cover van dik karton en prachtige aquarellen van Ellen Luna zelf.

Toen ik eenmaal begon met lezen kon ik niet ophouden en ik heb niet eerder zoveel stickertjes geplakt bij teksten en uitspraken die ik snel terug moest vinden.

Voor wat je wilt, maak je tijd. Als je geen prioriteit geeft aan de dingen waarvan je zegt dat ze belangrijk voor je zijn, vraag je dan eens af of ze wel echt belangrijk voor je zijn. [p.111]

… soms blijven we wat langer dan gemiddeld vasthouden aan de dingen waarvan we te horen hebben gekregen dat ze moeten. En soms veel langer. Zelfs als volwassene lopen we soms nog rond met allerlei ideeën over wat we moeten uit onze kindertijd, die we nog nooit bewust onder de loep hebben genomen.  [p.55 – 57]

Het leuke is dat het boek is ontstaan omdat Ellen Luna iets deed dat ze wilde doen en niet door wat ze moest doen. Ze schreef een essay over dit thema en leverde dit in op een site en rest is geschiedenis. Hoe gaaf is dat?!
Dit is een boek waarin je kan blijven bladeren, lezen en leren. Het is een perfect boek om cadeau te geven, aan een ander, maar ook zeker aan jezelf. Ik heb een pas op de plaats gemaakt om bewust te kijken naar wat ik moet en wat ik eigenlijk wil. Dat wil jij toch ook?


door 1 reactie

Matthijs Kleyn – Ik zie je

Covertekst
Fender is een nostalgische jongen, begin dertig, die tegen beter weten in zijn eigen videotheek runt. Als Lisa op zijn pad komt, voelt hij zich voor het eerst sinds de breuk met zijn ex eindelijk weer tot leven komen. Lisa is prachtig maar ook ongrijpbaar; hun liefde puur maar stormachtig. Fender leeft voor films en het zoeken naar bewijs dat Elvis nog steeds leeft. Lisa wil alles uit het leven halen en doet dat met vrienden, muziek en drugs.

Hoe sterk kan liefde zijn als de ander steeds probeert te vluchten? . […]

288 pagina’sIk zie je
Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 9052 0
NUR 301

Recensie
Fender runt zoals gezegd een videotheek, maar die loopt niet zo geweldig. Fender heeft daardoor veel tijd om zelf films te kijken en weet daar ook veel van. Net als van muziek en met name van Elvis. Hij is er heilig van overtuigd dat hij nog leeft en bestudeerd tot in den treuren video’s om dit te bewijzen.
Fender leidt een vrij rustig leven en alleen vriend Philip is er om af en toe wat reuring in aan te brengen. Philip houdt wel van wat bier, drugs en dames op zijn tijd.

Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak. Onder een nummer dat ik niet ken, staan drie woorden. Ik zie je. p.17

Dan ineens komt Fender Lisa tegen en zij zal zijn leven voorgoed veranderen. Hij gaat met haar naar feestjes, heeft veel seks met haar en ontdekt de wereld van drugs. Lisa houdt er van om zo nu en dan een ‘nakkie’ te nemen, ofwel een lijntje. Fender wil zelf niet en hij weet eerst niet zo goed wat hij daar van vind. Lisa en Fender zijn continue in een soort strijd van afstoten en aantrekken gewikkeld. Ze willen elkaar niet kwijt, maar doen steeds dingen waarbij ze elkaar pijn doen. Ondertussen probeert hij zijn hoofd boven water te houden met zijn videotheek. Lisa brengt echter niets in het laatje en probeert haar droom als actrice na te jagen. Het gekke is dat ze geen voorbeelden heeft van rollen die ze graag zou willen spelen, of actrices waar ze zich mee vergelijkt. Eigenlijk is het acteren alleen maar een vlucht om niet zichzelf te hoeven zijn. Maar Fender, Fender ziet haar en zij ziet hem.

Dit is een zeer interessante roman, als je tenminste door de hoeveelheid seksscene’s heen kan kijken. In het begin had ik daar wat moeite mee, maar gedurende verhaal ging het afstoten en aantrekken van Fender en Lisa steeds meer de boventoon voeren. Het wordt dan psychologisch en tegelijkertijd ontroerend. Twee jonge mensen die knokken om hun leven op de rit te krijgen en te houden.
Als je het boek gaat lezen, dan zul je zien dat de cover echt prachtig is gekozen. De schrijfstijl van Kleyn is duidelijk en soms ruw, maar hij weet toch te ontroeren. Het einde was erg verwarrend en ik weet eigenlijk nog steeds niet hoe het nu precies zit. Het is natuurlijk heel erg irritant als een boek zo eindigt, maar ook ontzettend knap dat een boek mij daarna nog zo’n tijd kan bezighouden.

Bedankt Meulenhoff uitgeverij dat ik dit boek mocht lezen!


door 1 reactie

Liane Moriarty – Grote kleine leugens

Covertekst
Op de pittoreske basisschool Pirriwee Public eindigt het jaarlijkse ouderfeest in een chaos. Met gillende sirenes. Schreeuwende mensen. Een verbijsterde schooldirecteur. En een van de ouders: dood. Is er sprake van moord, een tragisch ongeluk of van een vreselijk ontspoorde ruzie? Wat de ouders van Pirriwee Public zullen leren is dat soms de kleinste leugens het aller gevaarlijkst zijn… […]

488 pagina’s
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam Grote kleine leugens
ISBN 978 94 005 0613 8
NUR 302

Recensie
Dit boek maakt deel uit van een blogtour en ik ben de hekkensluiter. Mocht je willen weten hoe de andere bloggers dit boek hebben ervaren? Kijk dan even in het volgende rijtje:

Ma 30 mei – Lise Notenboom A.W Bruna
Di 31 mei – Biebmiepje
Wo 1 juni – Shyama in boekenland
Do 2 juni – Connie’s blogspot
Vr 3 juni  – Indeboekenkast
Za 4 juni – serendipitybooks
Zo 5 juni  –  Iheartbooks
Ma 6 juni – Miranda leest
Di 7 juni – Dagmar
Wo 8 juni – Drukinkt
Do 9 juni – Review & roses
Vr 10 juni – Jenny’s bookcase

Het vorige boek van Moriarty heb ik gemist, dus het was mijn eerste kennismaking. Het boek speelt zich af in Australië in het plaatsje Pirriwee. Jane besluit na omzwervingen met haar zoontje Ziggy te gaan wonen in Pirriwee. De omgeving is prachtig en ze wonen op loopafstand van het strand. Ziggy vind het heerlijk.
Als Jane samen met Ziggy naar de oriëntatiedag gaat op zijn nieuwe school, dan gaat het mis. Ziggy zou een meisje uit zijn groep hardhandig hebben aangepakt. De afdrukken staan in de nek van het meisje. Ze zegt dat Ziggy dit heeft gedaan, maar hij ontkend stellig en Jane geloofd hem. Dit is de aanleiding tussen een scheiding in de oudergroep. Jane leert Madeline en Celeste kennen als vriendinnen en slepen haar door deze moeilijke periode heen. De hetze tegen haar zoon Ziggy wordt steeds erger. Kinderen mogen van hun ouders niet meer met Ziggy spelen en er komt zelfs een petitie om Ziggy van school te sturen.
Ondertussen hebben Madeline en Celeste zo hun eigen problemen. De ex van Madeline heeft inmiddels een nieuw gezin, net als zij. Zijn dochtertje komt in de klas bij haar dochtertje, waardoor zij steeds wordt geconfronteerd met haar ex en zijn nieuwe vlam. Hun gezamenlijke dochter kan het bijzonder goed vinden met deze vrouw, iets dat Madeline niet kan uitstaan. Celeste staat er veel alleen voor met haar tweelingen omdat haar man vaak weg is voor zijn werk. Celeste is chaotisch en vind het lastig om de jongens in het gareel te houden. Dit heeft zo zijn oorzaak.

Op de quizavond van de school, waar geld in wordt gezameld door de ouders voor nieuwe digiborden, gebeurt er iets vreselijks. Een van de ouders komt om het leven. Wie het is blijft tot aan het laatste hoofdstuk geheim. Je leest als het ware naar deze gebeurtenis toe en dan ontdek je dat iedereen zo zijn geheimen heeft. De een liegt wat meer dan de ander en achter pracht en praal kan er zomaar heel veel verdriet schuilen.

Vanaf pagina één hangt er een spanning in het boek, want je weet dat er iets gruwelijk mis gaat. Je weet alleen nog niet om wie het gaat en wat er aan de hand is. Daarnaast is de schrijfstijl van Moriarty erg prettig en leest snel weg. Maar toch had ik tijdens het lezen het gevoel dat ik te lang moest wachten op wat er nu ging komen. Er zijn veel details en er wordt erg ingegaan op het leven van de verschillen de hoofdpersonen. Het kan natuurlijk liggen aan mijn ongeduldigheid, maar toch had ik het idee dat het allemaal iets compacter had gekund. Dit doet overigens niets af aan de kwaliteit van het boek en de onderwerpen die in het boek ter sprake komen. Dit is een uitstekend zomerboek! Stop hem in je koffer en waan je een paar uur in Australië.

Bedankt A.W. Bruna dat ik dit boek mocht lezen!


door 1 reactie

Marloes Kemming – Het kleine leven van Norbert Jones

Covertekst
De zevenenzeventigjarige Norbert Jones leidt een ogenschijnlijk rustig leven. Hij heeft een liefdevol huwelijk, een ambitieuze dochter en geniet sinds twaalf jaar van zijn pensioen. Vol overgave stort Norbert zich op zijn favoriete bezigheid: verzamelen.

Ruim negentienduizend voorwerpen vonden in de loop der jaren hun weg naar Norberts garage. Ieder object uniek, verzameld in een poging iets van het verleden te behouden. Maar dan slaat het noodlot toe en wordt Norbert gedwongen zich de vraag te stellen: wat te doen met zijn unieke collectie? Een proces van loslaten begint, waarbij Norbert niet alleen afscheid moet nemen van zijn collectie, maar ook van zijn geheimen en naasten. […]

284 pagina’s Het kleine leven
Xander Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 94  016 0472 7
NUR 301

Recensie
In maart 2015 was ik bij de uitreiking van de Coffeecompany Book Award. Marloes Kemming was toen de gelukkige winnares. Inmiddels heb ik ook het boek van Sandra Bernart mogen lezen, een van de andere genomineerden. Ontzettend nieuwsgierig was ik naar het winnende boek, want de jury was er lovend over. Nu is het eindelijk zo ver en heb ik mij mogen onderdompelen in het kleine leven van Norbert Jones. Als klap op de vuurpijl is het ook nog eens het boek van de maanden mei en juni van Judith en mij.

Norbert is nog maar net met pensioen en heeft daardoor alle tijd om bezig te zijn met zijn enorme verzameling. Iedere ochtend gaat hij na het ontbijt naar de garage waar zijn spullen gesorteerd in rekken staan. Dan komt hij tussen de middag thuis voor de lunch en ’s avonds is hij er weer voor het eten. Dit ritme heeft hij nu al een tijdje samen met zijn vrouw en zij laat hem maar gewoon gaan. Hij is zijn hele leven al bezig geweest met verzamelen, inkopen, zoeken en sorteren. Hierdoor heeft hij veel gemist van zijn vrouw, maar ook van zijn dochter. Nu hij met pensioen is, gaat zelfs al zijn tijd zitten in zijn verzameling. Zijn dochter vind het niet meer gezond en probeert hem op allerlei wijzen dit te laten inzien.

Maar dat blijkt op een geven moment niet meer nodig, Norbert krijgt nieuws wat hem besluit het roer om te gooien. Van zijn garage maakt hij een winkeltje. Mensen mogen alleen zijn spullen kopen als ze een goed verhaal hebben waarom ze iets willen kopen. Hoe moeilijk Norbert dit ook vind, hij begint er ook een beetje lol in te krijgen. Hij ontmoet bijzondere mensen en zijn kleine leven wordt daardoor iets groter. Hij wordt bij zijn verzameling kranten zelfs geholpen door een jonge journalist van de plaatselijke krant. Het grote verdriet achter de verzameling van Norbert loopt als een rode draad door het boek heen en zul je beetje bij beetje ontdekken.

Wat heb ik ontzettend genoten van dit boek. Het deed mij heel erg denken aan de boeken van Matthew Quick. Net als bij Quick is ook dit verhaal is liefelijk, met daaronder een diepe ontroerende laag. In het begin had ik helemaal niet door dat het boek zich in Engeland afspeelde, zelfs de naam van Norbert liet bij mij geen belletje rinkelen. Ontzettend knap van Kemming dat zij een zeer geloofwaardig personage heeft neergezet zonder daar zelf een oude man voor te hoeven zijn geweest. Ik heb het boek verslonden en kijk ontzettend uit naar een volgend boek van haar hand.

Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.

Bedankt Xander Uitgevers en Marloes Kemming dat ik dit boek mocht lezen!


door Een reactie plaatsen

Jens Lapidus – Stockholm Delete

Covertekst
Emelie: de pas benoemde advocaat op een glamoureus advocatenkantoor. Teddy: de ex-crimineel en fixer die probeert op het rechte pad te blijven, en die nu ingehuurd is als ‘speciale onderzoeker’ van de firma waar Emelie werkt.

In een huis op Värmdö gaat een alarm af. Een bewaker komt eropaf en treft er geen gewone inbraak aan, maar een lichaam – er is iemand vermoord in het huis. Ondanks het feit dat haar werkgever het afkeurt, neemt Emelie – in het geniep – de zaak aan. Wie is het slachtoffer? En waarom leiden alle sporen naar Mats Emanuelsson, de man die Teddy ooit ontvoerde?
Door Emelies onderzoek wordt Teddy gedwongen om de confrontatie aan te gaan met zijn verleden. Intussen maakt zijn opstandige neef Nikola dezelfde fouten die Teddy ooit maakte. En voor ze het weten raken ze alle drie verstrikt in een spel met wel heel hoge inzetten…

376 pagina’s Stockholm Delete
A.W. Bruna Uitgevers, Amsterdam
ISBN 978 94 005 0693 0
NUR 305

Recensie
Dit is het tweede deel uit de Stockholm-trilogie. Deel één had ik nog niet gelezen, dus een goede uitdaging om te kijken of je dit deel ook zonder het eerste deel kunt lezen.

Emelie is een jonge advocate die zeer ambitieus is en ook goed in haar werk is. Ze sluit zakelijke deals voor bedrijven en regelt onder andere overnames van bedrijven. Maar dan krijgt ze ineens een civiele zaak in haar schoot geworpen, een zaak die haar advocatenkantoor meteen zou weigeren. Iets in haar zegt dat ze deze persoon moet verdedigen. Het is een jongen die buitenwesten in het ziekenhuis ligt en wordt beschuldigd van moord. Ze weten alleen nog niet wie het slachtoffer is, aangezien zijn hele gezicht weg is. Ook weet ze niet eens wat de verdenkingen zijn omdat justitie nog niets loslaat over het onderzoek. Dat ze de hulp van Teddy wel kan gebruiken is een ding wat zeker is, maar ze zal er alles aan doen om deze jongen vrij te krijgen.

Nadat Teddy eindelijk zijn leven weer op de rit heeft, moet hij nu zorgen dat zijn neefje op het rechte pad blijft. Zijn neef heeft net een tijd in een jeugdgevangenis gezeten en heeft niet de juiste vrienden. Hij ziet zijn oom Teddy als zijn voorbeeld, maar eigenlijk is hij nooit het goede voorbeeld geweest. Teddy probeert er alles aan te doen. Tot dat de zaak van Emelie en een zaak van zijn neef door elkaar gaan lopen. Teddy besluit voor eens en altijd met bepaalde zaken af te rekenen, maar dat zal hem duur komen te staan…

In het begin moest ik wel even wennen aan alle namen die een rol hebben in het boek, maar toen ik dat eenmaal goed op een rijtje had wilde ik niet ophouden met lezen. Doordat er steeds wordt gewisseld tussen de drie hoofdpersonen wordt je in het boek gezogen en wordt de spanning daardoor opgebouwd. Het taalgebruik is hier en daar wat grof, maar dat past ook wel weer bij de wereld waarin de neef van Teddy leeft. Schrik daarvan niet terug als je dit spannende boek gaat lezen. Het enige dikke minpunt vond ik het einde van het boek. Het is natuurlijk te verwachten dat het einde van een deel twee uit een trilogie zo open is als het maar kan zijn. Er zit dan maar een ding op, hopen dat Jens Lapidus een beetje snel kan schrijven en ik eindelijk weet hoe het dan afloopt.

Bedankt A.W. Bruna dat ik dit boek mocht lezen!


door Een reactie plaatsen

Joachim Meyerhoff – Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte

Covertekst
Op mijn twintigste werd ik tot mijn grote verrassing in München op een toneelschool aangenomen en trok ik bij mijn grootouders in omdat ik geen kamer kon vinden. Het contrast tussen deze twee werelden had niet groter kunnen zijn. Hierover wil ik vertellen: over mijn boven alles beminde grootouders, met z’n tweeën gevangen in hun schitterende huis, en over hoe het is als iemand tegen je zegt: ‘Je moet leren met je tepels te glimlachen.’

Zijn grootmoeder, ooit zelf actrice, is nog steeds een diva. Zijn grootvader, een gepensioneerde filosofieprofessor, is een scherpe, maar slechthorende man. Hun dagen zijn ingedeeld aan de hand van absurde rituelen waarin alcohol een belangrijke rol speelt. […]

312 pagina’s Ach, deze leegte
Uitgeverij Signatuur, Amsterdam
ISBN 978 90 5672 551 8
NUR 302

Recensie
Vorig jaar maart las ik mijn eerste boek van Joachim Meyerhoff. Ook dat boek had toen een bijzonder titel en vertelde over de jeugd van Joachim. Lees hier meer over ‘Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest’. In dit boek vertelt Joachim over zijn leven na zijn twintigste.

Joachim weet eigenlijk niet zo goed wat hij wil met zijn leven. Hij heeft een baan aangeboden gekregen in een zwembad van een ziekenhuis. Dat lijkt hem wel wat, zo tussen de zusters. Maar om de een of andere reden doet hij ook auditie voor de toneelschool en wordt daar ook toegelaten. Na veel wikken en wegen kiest hij voor de toneelschool en laat de zusters aan zich voorbij gaan. Om te kunnen studeren aan de toneelschool moet Joachim eigenlijk op kamers, maar heeft er nog geen een gevonden en gaat zo lang bij zijn grootouders wonen. Beide hadden niet kunnen vermoeden dat dit voor de duur van zijn gehele studie zou zijn.

‘Hermannn, hij is er al! Onze lieveling is er!’ Ze draaide de sleutel twee keer om en deed de deur open. Energiek wierp ze haar armen in de lucht, keek me blij verrast aan en riep alsof we elkaar jaren niet hadden gezien, alsof de verloren zoon was teruggekeerd: ‘Nee jij bent het! Hoe is het mogelijk! Je bent er! Wat heerlijk! Jongen!’ p. 79

‘En zo begon ik een nieuw leven: als volwassen kleinkind in het huis van mijn grootouders en als verwonderde beginneling op de toneelschool’. p. 85

Joachim begint vol enthousiasme aan zijn nieuwe studie. Hij maakt vrienden daar, maar die houdt hij op afstand en hij ziet zijn klasgenoten alleen op school. Al gauw blijkt dat het maar de vraag is of deze studiekeuze wel de juiste was. Door zijn enorme lengte en gebeurtenissen uit het verleden klapt hij geregeld dicht op het podium. Hij schaamt zich voor zichzelf. Leraren proberen van alles met hem te trainen, maar Joachim komt maar niet los op het podium. Dit lukt alleen als hij zichzelf niet hoeft te zijn. De enige plek waar hij zijn zorgen kan vergeten is bij zijn grootouders thuis. In de roze kamer waar hij logeert voelt hij zich geborgen. Ook helpt het drankritueel van zijn ouders hem door een zware tijd heen. Hij verdrinkt letterlijk zijn zorgen. Deze zorgen worden gedurende zijn studie steeds groter als het niet goed gaat met zijn ouders en grootouders.

‘Veel liever zou ik willen opgeven, het bijltje erbij neergooien en mijn inspanningen staken om een rechtlijnig traject te volgen. Wat, vroeg ik mij af, vergt eigenlijk meer kracht, meer moed: iets doorzetten of iets afbreken?’ p.123

Joachim Meyerhoff is een geweldige verteller. Omdat het gaat over zijn eigen leven, voel je dat in alles en kan hij tot in de detail jou uitleggen hoe het is gegaan. Sommige delen in het boek zijn absurdistisch en gek, en andere zijn weer ontroerend en mooi. Deze afwisseling maakt dat ik van zijn schrijfstijl hou. Ik ben blij dat ik de schrijver weer een stukje beter heb leren kennen. Ik ben heel erg benieuwd welk deel uit zijn leven hij in zijn volgende boek gaat beschrijven.

Bedankt Signatuur dat ik dit boek mocht lezen!


door 4 reacties

B.J. Novak – Het boek zonder tekeningen

Covertekst
Dacht je dat een boek saai is als er geen tekeningen in staan? Dan heb je het mis. Want in dit boek met niks dan woorden is NIET saai. Vraag maar of iemand dit voorleest. Pas op: elk woord moet luidop gelezen worden. Ook een woord als BLORK of BLURF. Zelfs als er staat: ‘Ik ben een aap.’ […] 

48 pagina’s Het boek zonder tekeningen
Uitgeverij Lannoo, Houten
ISBN 978 94 014 2487 5
NUR 279

Recensie
Onlangs was ik in de boekhandel omdat ik een cadeautje wilde halen voor een bijna 2-jarige. Voor hem kocht ik een prentenboekje, maar ik zag ook dit boek liggen. Dit boek wilde ik al heel erg lang hebben in mijn collectie. Ik denk namelijk dat het een geweldig voorleesboek is en ik hoop het ooit echt te kunnen gebruiken. Als voorlezer zul je wel even buiten je comfortzone moeten gaan en je meest gekke stem moeten opzetten om letterlijk te lezen wat er staat. Zinnen en woorden zoals, ik ben een robot-aap, of poepiekont zijn natuurlijk om te brullen. Om een beetje een beeld te krijgen voeg ik hierbij een YouTube filmpje toe.


door 2 reacties

Laura Maaskant – LEEF!

Covertekst
Laura Maaskant is vijftien als ze voor het eerst hoort dat ze een zeldzame vorm van kanker heeft. Na een lang en zwaar behandeltraject lijkt ze genezen, en pakt ze de draad van haar jonge leven weer op. Ze maakt haar vwo af en gaat studeren in Amsterdam. 

Maar dan keert de ziekte terug. De prognose is ongewis, haar levensverwachting beperkt. Nogmaals loodzware behandelingen ondergaan wijst Laura af. Ze gaat voor kwaliteit van leven; niet met een bucket list, maar ‘gewoon’, met haar vrienden en haar familie, en in haar werk. Zoals ze zelf zegt, ervaart ze haar leven nu juist heel intens. […]

191 pagina’sLeef!
Uitgeverij Ten Have / Kosmos Uitgevers, Utrecht / Antwerpen
ISBN 978 90 259 0392 3
NUR 320

Recensie
Vaak heb ik met dit boek in mijn handen gestaan. In het weekend van de boekpresentatie van Simone van der Vlugt besloot ik het boek te kopen toen ik het tegenkwam in de kringloopwinkel. Ik was onder de indruk van haar interview met Coen Verbraak in ‘Kijken in de ziel: op de drempel‘ en was nieuwsgierig naar haar boek.

Laura beschrijft in het boek het traject van haar ziekte wat ze heeft doorlopen en welke keuzes ze daarin heeft genomen. Van de onverwachte pijn, de onderzoeken en de behandelingen. Maar ook de draad weer oppakken na een zware tijd, voelen dat je weer in het leven staat en dan vervolgens keihard terug worden gesmeten na een slechte uitslag. Alles wat ze heeft meegemaakt weet Laura in heldere bewoording uit te leggen.
Elke dag is namelijk bijzonder: er is maar één dag, deze dag, in dit moment. Het leven is zó waardevol. Ik neem je graag mee in mijn wereld. Mijn wereld, waarin ik belangrijke dingen leerde van alles wat ik heb meegemaakt. [p.19]
Ziek zijn is altijd een groeiproces. Of je nu doodgaat of niet, of het je tijd is of niet, het enige wat op dat moment mogelijk is, is groeien. [p.49]
Iedereen roept altijd dat je moet genieten van de kleine dingen, van het leven, etc. Maar ik denk dat je het pas goed beseft als je zoiets overkomt wat Laura is overkomen. Haar boek is dat ook een wake up call voor iedereen die gezond in het leven staat, maar zich laat opslokken door de waan van de dag. Voor mij geldt dat in ieder geval wel.
Het leven is niet te verliezen, enkel los te laten. [p.98]
Ondanks de paradox die in mijn leven zichtbaar werd toen ik mij niet meer ziek voelde, wil ik je oproepen om wél te doen wat je hart je ingeeft. […] Het leven is te kort om te dromen, te durven en te doen. [p.181]
Je weet nooit waar je morgen bent of wat er in je leven gebeurt. Daarom is het hier en nu zo belangrijk. Het was fijn om daar even bij stil te staan en de levenslessen van Laura in mij op te nemen. Het is een ontroerend en dapper boek, maar haar woorden stralen kracht uit. Ik hoop dat het haar nog lang goed mag gaan.


door Een reactie plaatsen

David Lagercrantz – Wat ons niet zal doden

Covertekst
Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander zijn terug!

Hij is een charmante man, een kritische journalist van middelbare leeftijd, en uitgever van het beroemde en beruchte tijdschrift Millennium. Zij is een jonge, gecompliceerde vrouw met piercings en tattoos én ze is een computerhacker van wereldklasse. In Wat ons niet zal doden kruisen Mikaels en Lisbeths wegen opnieuw en gaat hun verhaal van Stieg Larssons Millenniumserie verder.

Het tijdschrift Millennium heeft nieuwe eigenaren gekregen. Boze tongen beweren dat Mikael Blomkvist zijn beste tijd heeft gehad. Lisbeth Salander is rusteloos. Ze neemt risico’s die ze normaal gesproken zou vermijden. Als Blomkvist een telefoontje van ene professor Frans Balder krijgt, hoopt hij met deze informatie de scoop te hebben die hijzelf en Millennium zo hard nodig hebben. Balder is een autoriteit op het gebied van kunstmatige intelligentie en zegt zeer gevoelige informatie te hebben over de Amerikaanse inlichtingendiensten.  Ook blijkt hij contact te hebben gehad met Lisbeth…

446 pagina’sWat ons niet zal doden
Uitgeverij Signatuur, Amsterdam
ISBN 978 90 567 2533 4
NUR 305

Recensie
Met een sneltreinvaart heb ik de Millennium-serie uitgelezen, echter is dit alweer een aantal jaar geleden. Details zijn inmiddels vervlogen en alleen de grote lijnen van de trilogie staan mij nog bij. Het vervolg was natuurlijk van harte welkom, maar hoe dit zou uitpakken met een nieuwe auteur was de grote verrassing. Judith en ik besloten dat dit het boek van de maanden december en januari werd. Voor mij pakte die maanden net iets drukker uit dan gepland en blog ik de laatste dag van de maand januari over dit boek.

Het boek start bij Frans Balder. Een slimme, maar autistische man. Door zijn onhandige omgang met mensen maakt dat hij zonder enig gevoel afscheid nam van zijn vrouw en zoontje en vertrok naar Amerika. Hij stortte zich op het ontwikkelen van kunstmatige intelligentie, een computer die slimmer zou zijn dan alle mensen tezamen. Echter ging die ontwikkeling niet van een leien dakje. Hij werd bestolen van zijn idee, maar het was zijn woord tegen die van de dief. Frans besloot uiteindelijk zijn wonden te likken en terug te gaan naar zijn zoon in Zweden en eindelijk voor hem te gaan zorgen. Niet alleen Frans heeft een bijzondere gave, maar zijn autistische zoon August ook. Als Frans alsnog wil proberen zijn idee voor de kunstmatige intelligentie te beschermen, komt hem dat duur te staan. De enige getuige is zijn zoontje, die niet spreekt, maar wel op een andere manier kan laten weten wat hij heeft gezien.

Het bizarre toeval is, is dat Frans Mikael belde om hem iets te vertellen over zijn idee. Echter zou het nooit tot een gesprek komen. Mikael besluit ondanks dat hij weinig informatie heeft toch in de zaak te duiken. Uiteraard kan hij dit niet zonder de slimme Lisbeth. Ze communiceren via beveiligde kanalen en proberen er zo achter te komen wie er achter de diefstal van het idee van Frans zat. Oude bekenden duiken ineens op en zetten de zaak in een ander daglicht. Lisbeth heeft zo ook haar eigen agenda, want dankzij haar heftige jeugd kan zij onrecht absoluut niet toelaten.

Omdat het al even geleden is dat ik de vorige boek uit de reeks las, kon ik moeilijk een vergelijking maken tussen de schrijfstijl van beide auteurs. Ik las dit boek als het ware of het de eerste keer was. Erg prettig eigenlijk, want met de schrijfstijl van Lagercrantz is niets mis. Echter, had ik misschien gehoopt op wat meer interactie tussen Mikael en Lisbeth. Daar heb ik namelijk de vorige keer zo van genoten en van het feit dat Lisbeth het leidend voorwerp was. Nu stond ze iets meer aan de zijlijn en kwam ze pas richting het einde toe meer in beeld. Ondanks het de vele vakjargon op het gebied van ICT en gemis van Lisbeth, heb ik toch genoten van dit boek en zet ik hem vol trots naast de trilogie in mijn kast.

Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.


door 4 reacties

Julie Lawson Timmer – Nog vijf dagen

Covertekst
Mara, een 42-jarige succesvolle advocaat, lijdt aan de ziekte van Huntington – een ongeneeslijke ziekte die haar van de controle over haar lichaam berooft. Op het moment dat ze de diagnose kreeg, beloofde ze zichzelf dat ze haar man Tom en dochtertje Lakshmi nooit tot last zou zijn. Over vijf dagen wil ze die belofte waarmaken.

Scott en zijn vrouw Laurie nemen over vijf dagen afscheid van hun pleegzoon Curtis, die een jaar deel heeft uitgemaakt van hun gezin. Maar zijn biologische moeder komt vrij uit de gevangenis en hoewel iedereen al kan voorspellen dat het wéér mis zal gaan, eist ze dat Scott de jongen loslaat. 

Mara en Scott kennen elkaar van een internetforum voor ouders van geadopteerde kinderen, en ze delen een bijzondere vriendschap. Terwijl hun werelden volledig op hun kop staan, proberen ze deze laatste dagen met hun families zo bewust mogelijk te beleven.

348 pagina’sNog vijf dagen
Uitgeverij De Fontein, Utrecht
ISBN 978 90 325 1475 4
NUR 302

Recensie
Nadat ik veel goede verhalen over dit boek had gehoord, wilde ik het boek ook erg graag lezen. De cover is al prachtig en symboliseert veel zaken uit het boek.

Mara is vier jaar geleden gediagnosticeerd met de ziekte van Huntington. De weg daar naar toe was een hele lange. Mara haar stemmingen veranderde drastisch, deed erg gemeen tegen iedereen van wie ze hield, maar vergat ook heel veel. Haar assistente Gina kon haar daar in het begin nog wel mee helpen door een systeem van post-its te gebruiken, maar op een gegeven moment werd de situatie onhoudbaar. Tom haar man, is arts en moest alles met lede ogen aanzien. Als Mara eindelijk zo ver is dat ze een arts bezoekt en hij haar een tijdelijke diagnose geeft, staat haar hele wereld op zijn kop. De succesvolle advocate zal steeds slechter zaken kunnen onthouden en ze zal haar lijf steeds minder onder controle kunnen houden. Ze neemt voor zichzelf een besluit, ze zal er op haar verjaardag een eind aan breien. Ze weigert te eindigen als een vrouw in een rolstoel die bij alles geholpen moet worden en de hele dag alleen nog maar voor zich uit kan staren. Het geheel maakt het nog dramatischer dat Mara haar geadopteerde dochtertje moet achter laten en ze haar niet meer zal kunnen zien opgroeien.

Aan de andere kant van het forum worstelt Scott zo met zijn eigen problemen. Hij en zijn vrouw Laurie konden niet gemakkelijk zwanger raken en toen Curtis op hun pad kwam, wilde Scott deze kans met zijn beide handen aangrijpen. Scott is leraar en had de oudere broer van Curtis, Bray in de klas. Hij heeft Bray gestimuleerd en getraind om naar de universiteit te kunnen met een basketbalbeurs. Als hun moeder naar de gevangenis moet, dan weet Bray maar een persoon die Curtis kan opvangen. Doordat Laurie en Scott druk bezig zijn met Curtis, raken ze toch zwanger en is hun geluk compleet. Tot dat de moeder van Curtis eerder dan afgesproken besluit dat ze haar zoon terug wilt. Scott weet niet waar hij het zoeken moet en zoekt steun bij Mara via het forum.

Julie Lawson Timmer heeft twee bijzondere onderwerpen in dit boek aangesneden. De ziekte van Huntington en adoptie. Het is goed dat er over geschreven wordt en er meer bekendheid over komt. Het blijkt namelijk dat mensen met Huntington er soms uitzien alsof ze veel hebben gedronken. Dit komt alleen maar omdat ze geen controle hebben over hun eigen lijf. Je kunt er dus niet zomaar vanuit gaan dat iemand echt dronken is zonder dat goed te checken. Daarnaast wordt het onderwerp adoptie/ pleeggezin ook erg mooi beschreven. Het boek is niet erg geschikt als je behoefte hebt aan iets luchtigs. Geregeld zat ik met tranen in mijn ogen, maar och wat is het toch mooi! Bedankt Uitgeverij De Fontein dat ik dit boek mocht lezen!