Covertekst
Na een treinramp in Noord-Portugal ontvangt Marta’s moeder een bericht: de rugzak van haar dochter, studente aan de kunstacademie, is tussen de brokstukken gevonden. Haar stoffelijke overschot is echter onvindbaar. Marta’s jongere broer João, een gevoelige jongen die en diepe bewondering én vrees koestert voor zijn sterke gewelddadige zus, blijft met veel vragen achter. Aan de hand van haar tekeningen en zijn herinneringen probeert hij de waarheid rond zijn zus te achterhalen. Een reeks bonte figuren trekt voorbij, terwijl hij zelf volledige ontbreekt in het leven dat ze schetst. […] 

170 pagina’s 
Uitgeverij Signatuur,  Amsterdam
ISBN 978 90 567 2582 2
NUR 302

Recensie
Een aantal jaar geleden las ik het eerste boek van João Ricardo Pedro, ‘Jouw gezicht zal het laatste zijn‘. Ik was erg onder de indruk en ben erg blij dat ik van de uitgever zijn tweede boek ook mag lezen. 

Het eerste deel van het boek beschrijft de periode rondom de treinramp en het tweede deel de zoektocht van João naar zijn zus. João kijkt ontzettend tegen zijn zus op en hij is erg nieuwsgierig naar wat zijn zus Marta doet en wat ze in haar kamer heeft. Hij snuffelt graag in haar spullen, ook als ze inmiddels is vermist.

En wat sloofde ik mij uit om te bestaan! Wat sloofde ik me uit om Marta’s aandacht  te verdienen door de beste omlijstingen te zoeken, mijn adem in te houden tijdens langdurige, uiterste gewaagde poses waaraan haar artistieke gevoeligheid onmogelijk weerstand zou kunnen bieden: Kijk naar mij, zusje! p.37

Als zijn Marta eenmaal is vermist, dan gaat alle aandacht in het gezin daar naar uit. João voelt alsof de band met zijn ouders onherroepelijk is verbroken als het nieuws over zijn zus per telefoon aan zijn moeder wordt gemeld. Toch gaat hij later naar zijn zus opzoek, door haar tekeningen en de verhalen die hij over haar kent, weet hij mensen te vinden die iets over haar weten. Dan begint ook meteen het verwarrende gedeelte. De ontmoetingen met de mensen zijn soms absurdistisch en bijzonder. Eigenlijk zijn deze beschrijvingen precies het gevoel van João. Hoe kun je iets afsluiten als je niets hebt om afscheid van te nemen?

Dit boek heeft mij vooral achtergelaten in verwarring. Soms begreep ik niet goed wat ik aan het lezen was, zelfs niet als ik het stuk twee keer las. Aan de ene kant was dit ook weer heel mooi, omdat ik dan meeging in de verwarring van João. Maar aan de andere kant vond ik dit ook heel lastig, omdat ik niet goed begreep wat er werd gezegd. Nu heb ik het gevoel dat ik zaken heb gemist en niet alles heb meegekregen van wat João Ricardo Pedro wilde zeggen. Afgezien van dat, is het een prachtige uitwerking van de effecten op een gezin na een enorme ramp als deze.

Bedankt Uitgeverij Signatuur dat ik dit boek mocht lezen!