Covertekst
De onfortuinlijke Lizzie had het helemaal voor elkaar – een goede baan in Londen, een eigen flat, een leuk leven. Maar dan loopt alles mis en ziet ze zich na haar ontslag gedwongen terug te gaan naar haar ouderlijke huis. Haar moeder regelt voor Lizzie een tijdelijke baan in Woodside, het verpleegtehuis in het dorp. Daar treft ze mevrouw Dallimore.
Ook Clarissa Dallimore is zeer tegen haar zin pas verhuisd en net als Lizzie op zoek naar een nieuwe invulling van haar tijd. Ze deelt met Lizzie het verhaal van haar jeugd, haar spontane reis van Amerika naar Engeland om haar familie te zoeken, het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en haar door de oorlog onmogelijk gemaakte liefde. Dankzij mevrouw Dallimore ontdekt Lizzie dat iedereen fouten kan maken en pech kan hebben in het leven, maar dat het nooit te laat is om opnieuw te beginnen… 

412 pagina’s 
Uitgeverij De Fontein, Utrecht
ISBN 978 90 261 4259 8
NUR 302

Recensie
Boeken over de Tweede Wereldoorlog hebben een enorme aantrekkingskracht op mij. Ik was dan ook erg benieuwd hoe Erica James dit zou verwerken in het verhaal. Niet eerder las ik iets van haar, maar het blijkt dat ze al heel veel boeken op haar naam heeft staan. 

Lizzie maakt altijd een rommeltje van haar leven, terwijl haar tweelingbroer Luke alles voor elkaar heeft. Haar ouders weten niet goed hoe ze om moeten gaan met hun zorgen om Lizzie, dus storten ze zich op de zorg voor Freddie, de zoon van Luke. Lizzie komt wegens een pijnlijke situatie bij haar vorige werkgever moeilijk aan een nieuwe baan. Met veel tegenzin accepteert ze de functie als vrijwilliger in het verpleegtehuis. Ze heeft nog nooit iemand in een rolstoel rondgereden en dat is de eerste dag in het tehuis ook goed te merken. Ze botst tegen van alles op met mevrouw Dallimore er in. Mevrouw Dallimore (Clarissa) kan hier stiekem wel van genieten, er is wat reuring en dat mist ze heel erg. Nog meer mist ze drie belangrijke mensen in haar leven. Drie mensen die ze op een schip naar Engeland heeft ontmoet. Clarissa deelt dit verhaal met Lizzie. Lizzie krijgt geen genoeg van haar mooie, spannende en ontroerende verhalen. Iedere keer dat ze in het tehuis is vraagt ze Clarissa om een nieuw verhaal.

Wat een heerlijk boek! Ik was het meest ontroerd door de verhalen van mevrouw Dallimore, ook ik wilde net als Lizzie weten hoe het verder ging. Deze vrouw heeft wat te verstouwen gehad in haar leven, maar blijft ondanks de gebeurtenissen optimistisch en staat ze voor iedereen klaar. Het is bijzonder om te lezen hoe iedere generatie met dezelfde soort problemen kan worstelen en dat sommige problemen van alle tijden zijn. James heeft een hele fijne schrijfstijl, hierdoor zat ik meteen goed in het verhaal. Kortom, dit boek is perfect voor op het strand, maar ook voor een regenachtige dag.

Bedankt uitgeverij De Fontein dat ik dit boek mocht lezen!