Covertekst
Lou is twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig en Jos eenenzeventig. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Over onverwacht geluk dat de dingen moeilijk maakt, over geheimen die te groot lijken, over complexe kunst van het jong zijn, over obstakels die bergen worden, amper te beklimmen, over blijven proberen, tot waar geen mens meer verder kan. In Vele hemels boven de zevende vechten vijf uiteenlopende figuren meer met zichzelf dan met elkaar in dit bestaand dat belachelijk mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk. […]

271 pagina’s
Uitgeverij Prometheus, Amsterdam
ISBN 978 90 446 2769 5

Recensie
Dit boek komt uit mijn privécollectie. Ik besloot het eindelijk te gaan lezen toen ik hoorde dat Op de Beeck het boekenweekgeschenk van 2018 gaat schrijven en er dit jaar alweer een nieuw boek van haar uitkomt. Ik las eerder al Kom hier dat ik u kus en was opslag verliefd op Griet. Ben ik nog steeds verliefd, is natuurlijk de vraag. 

Ja, ik ben nog steeds dol op haar en haar werk. Alleen zie ik duidelijk een verschil tussen dit boek en Kom hier dat ik u kus. Waar dit boek verschillende personages belicht en iets minder de diepte in gaat, krijgen de personages van Kom hier dat ik u kus, alle ruimte. Ik voelde mij persoonlijk meer verbonden met Mona en minder met een van de personages van dit boek. Maar de manier waarop Op de Beeck de personages met elkaar weet te verbinden is wel ontzettend knap gedaan.

Ondanks dat ik mij minder verbonden voelde met de personages blijft de schrijfstijl van Op den Beeck prachtig en heb ik het boek in een etmaal verslonden. Aan de ene kant is dat lekker, maar aan de andere kant verdiend het boek meer aandacht en tijd. Mocht ik ooit om een boek verlegen zitten, dan zal ik dit boek herlezen om het die aandacht en tijd te geven.
De onderwerpen in haar boeken zijn ook altijd heel treffend. Een personage dat schreeuwt om aandacht en liefde, dat niet krijgt en ondertussen voor iedereen klaar staat. Dat vraagt om gedoe en dramatiek, zonder dat het onrealistisch wordt. Ik heb tijdens het lezen daarom ontzettend veel plakkertjes bij prachtige zinnen geplakt, zoals;

Hoe dat precies moet, leven, daar ben ik nog niet helemaal achter, maar ik kan redelijk goed doen alsof. Dat is een begin vind ik. p.10

Niemand zegt je als je klein bent dat dit het zal worden. Dit leven stil en donker, waar alleen de gekwelde zielen uit ontsnappen. Om het dan nog stiller en nog donkerder te maken, voor al wie blijft. p.242

Dit jaar zal ik zeker gaan beginnen aan Gij nu (haar derde boek), want die ligt ook al heel lang te wachten. Ben benieuwd hoe ze dit boek heeft aangepakt en of ik er net zo door geraakt wordt als Kom hier dat ik u kus en of ik mooie zinnen tref zoals in Vele hemels. #verliefdopgriet