Covertekst
Amanda White is elf jaar oud, maar voelt zich amper kind. Haar moeder is jaren geleden vertrokken en haar vader is dood. Dat laatste probeert ze voor iedereen te verbergen. Een tamme boa constrictor is haar enige gezelschap.

In een wanhopige poging haar moeder terug te vinden, begint Amanda aan een wonderlijke reis door Florida, maar als de media hier lucht van krijgt is ze binnen no-time wereldnieuws. Alle blikken zijn gericht op het meisje dat alleen door de straat trekt. Zullen Amanda en haar moeder ooit herenigd worden en zal Amanda de erkenning vinden die ze zoekt?

288 pagina’s 
Xander Uitgevers BV, Amsterdam
ISBN 978 94 0160 635 6
NUR 301

Recensie
Dit is inmiddels het derde boek van Jelmer Jepsen, eerder las ik ‘Vallen als het heet is‘ en ‘De circusvrouw‘. Ik keek erg uit naar het nieuwe werk van Jepsen en de bijzondere cover beloofde veel goeds. Of dat ook zo is vertel ik je nu. 

Amanda is een elf jarig meisje die in haar doen en laten heel erg volwassen is. Ze woont alleen bij haar vader, maar hij kijkt nauwelijks naar haar om. De enige die er voor haar is, is haar boa constrictor Gloria.

Het leven met haar vader was moeilijk geweest. Zijn buien waren altijd op komen zetten als de rollende donder boven de moerassen aan het eind van een nieuwe warme dag. Zijn woorden hadden als hagel tegen Amanda’s gezicht geslagen, maar het ergst van alles het zwijgen geweest. Hij kon het dagen volhouden. p.106

Ze denkt dat haar moeder is overleden en dat ze haar leven alleen met haar vader moet doorbrengen. Tot het moment dat haar vader overlijdt en ze er achter komt dat haar vader al die tijd heeft gelogen. Haar moeder leeft gewoon, maar zit al jaren in de gevangenis. Amanda wil maar één ding, en dat is naar haar toe, maar niet voordat ze een goede plek voor Gloria heeft gevonden. Ze besluit het overlijden van haar vader verborgen te houden en probeert zo goed en kwaad als het gaat de laatste schooldagen voor de zomervakantie af te ronden. Dan zal haar reis naar haar moeder beginnen. Dit loopt alleen niet helemaal zoals ze gepland had.

De vorige keer was ik niet zo enthousiast over het boek van Jepsen, maar nu zit hier een blije lezer. Ik vind het boek ergens lijken op ‘De ongelooflijke zoektocht van Millie Bird‘, maar het raakt ook wel de stijl van de boeken van Matthew Quick. Amanda is alleen is net iets rauwer, want normaliter zou een meisje van elf geen sigaretten roken of een boa constrictor als huisdier houden. Jepsen is er in geslaagd een realistisch beeld neer te zetten van een elfjarig meisje in een dramatische thuissituatie. Het is ontzettend schrijnend, want ook school heeft daar geen weet van en kan haar gedrag niet goed interpreteren. Naast de dramatische elementen zit er ook genoeg grappigs en positiefs in het boek. Ga het vooral lezen, want ik weer zeker dat je je ook enorm zult vermaken.

Bedankt uitgeverij Xander en Jelmer Jepsen dat ik dit boek mocht lezen!