Covertekst
Wanneer de charismatische Blake Chesterfield het onstuimige Amsterdam van eind jaren zestig komt binnenvallen, zal niets meer hetzelfde zijn. Blake tegen elke prijs de wereld verbeteren, en hij biedt April een ontsnapping uit haar tot dan toe burgerlijke, oer-Hollandse bestaan. Blakes aantrekkingskracht is groot, hij heeft algauw een schare volgers. Als de commune die ze samen zijn gestart een aanslag beraamt op ‘het gezicht van het kapitalisme’ wordt April voor een morele keuze gesteld: welk kwaad moet bestreden worden, dat van binnen of van buiten?

Decennia later, als een oude bekende haar zorgvuldig afgeschermde leven binnendringt, wordt April geconfronteerd met ongewenste herinneringen. Hoe kom je in het reine met een verleden dat nooit helemaal het jouwe is geweest? […]

256 pagina’s 
Meulenhoff, Amsterdam
ISBN 978 90 290 9114 5
NUR 301

Recensie
Het is alweer even geleden, maar in 2014 las ik het debuut van Eva Kelder, ‘Het leek stiller dan het was‘. Diep onder de indruk was ik toen. Vlak daarna kreeg ik de kans om Eva te mogen ontmoeten en te kunnen praten over het boek met vele andere enthousiaste lezers. Nu zijn we een aantal jaar verder is haar tweede roman uitgekomen. Vandaag, 1 maart is de presentatie bij de uitgeverij en wat een eer, ik mag erbij zijn. Graag deel ik met je wat ik van deze roman vind. 

Anneke (of April) groeit op in een gezin met drie broers en haar vader. Anneke is een stil meisje en duikt het liefst in de boeken. Haar vader pikt deze signalen heel anders op en vind dat Anneke niet geschikt is voor studeren, ze moet maar verpleegster worden. Ook wordt ze compleet genegeerd door haar broers, die wel kunnen studeren wat ze willen. Anneke doet braaf wat haar vader wil, maar besteedt ieder vrij uurtje aan lezen waar ze echt gelukkig van wordt, ook als dat stiekem moet. Dan komt Blake in haar leven, de vrijgevochten Amerikaan met mooie idealen. Hij haalt Anneke uit haar ‘saaie’ leven en opent de deur naar de wereld.

[…] Anneke knikte. Ze had geen idee. Het engste wat ze ooit had meegemaakt was die keer dat haar vader haar per ongeluk in de schuur had opgesloten en zich dat pas de volgende ochtend herinnerde. […] Zeven was ze. p.32

Ze neemt steeds meer afstand van haar familie en gaat met Blake in een commune wonen. Gedurende de tijd in de commune loopt ze tegen zaken aan die indruisen tegen haar gevoel, maar ze wil niet weg bij Blake. Daarnaast kan alles wat er gebeurt nooit de schuld zijn van haar Blake, toch? Ze zondert zich steeds meer af en richt zich op schrijven, iets dat ze al heel lang wilt doen. Ook in de commune komt ze steeds meer buitenspel te staan en herhaalt de geschiedenis zich. Kiest Anneke voor zichzelf, of doet ze wat een ander aan haar opdraagt of van haar verlangt?

Ik sloeg het boek dicht en ik was er echt even stil van. ‘Het leek stiller dan het was’ is een boek dat mij persoonlijk enorm raakte omdat het zo dichtbij kwam. Dat gevoel had ik nu niet en dat hoeft ook niet om een goed boek te zijn. Want oh oh, wat een mooi tweede boek heeft Eva Kelder geschreven. Hoeveel en hoe vaak kan een mens zich wegcijferen en haar best doen het iedereen naar de zin te maken? En als je dan voor jezelf kiest, waarom is het dan zo snel voorbij? Anneke kroop bij iedere pagina steeds meer onder mijn huid. Ik stond haar aan te moedigen vanaf de zijlijn, maar dat had natuurlijk geen enkele zin. Anneke is een bepaald patroon in haar leven gewend en probeer dat maar eens te doorbreken. Ook uit dit boek blijkt maar weer eens hoe moeilijk dat is en hoeveel jaar dit kan kosten. Dat je als vrouw op leeftijd nog steeds dezelfde twijfels kan hebben. Iedere woord van Kelder is raak en neemt je in prachtige zinnen mee in de tijd van de hippies, het vrije leven en de communes. Ik ben en blijf fan!

Bedankt Eva Kelder en uitgeverij Meulenhoff dat ik dit boek mocht lezen.