Covertekst
Jowi Groenendijk is een succesvol traumatherapeute, gespecialiseerd in psychische schade bij asielzoekers. Ze heeft een nieuwe praktijk geopend in Groningen, dicht bij Ter Apel, maar vult haar dagen met alles behalve therapie geven. Ze herkent zichzelf niet meer. Ze snauwt tegen haar puberdochter en houdt de vluchtelingen een hun ellende op afstand. Dan krijgt ze op Eerste Kerstdag een telefoontje van een voormalige cliënt. Hij wil dat ze onmiddellijk naar Ter Apel komt. Hij zegt dat zij de enige is die kan helpen. En dus gaat ze. 

205 pagina’s 
Uitgeverij Nieuw Amsterdam, Amsterdam
ISBN 978 90 468 2133 6
NUR 301

Recensie
Karin Giphart gaat al even mee in de boeken- en muziekwereld, maar voor mij was ze nog onbekend. Ik greep de kans bij ‘Een perfecte dag voor literatuur’  aan om kennis met haar werk te maken.

Jowi is recentelijk verhuist van Amsterdam naar Groningen en haar puberdochter kon niet anders dan met haar mee. Jowi is zelf ook in therapie, want er is een reden voor haar plotselinge verhuizing en haar letterlijke vlucht naar de andere kant van het land. Mede daardoor botert het niet tussen haar en haar dochter Julia. Jowi mist de tijd dat ze samen ongedwongen hun favoriete serie konden kijken en kan het niet uitstaan dat haar dochter soms onredelijk is. Jowi probeert haar beste beentje voort te zetten tijdens het ontbijt op Eerste Kerstdag. Dat is een uitdaging omdat de liefde van Julia ook aan tafel zit en behoorlijk aanwezig is. Dan gaat ineens de telefoon en wordt ze gevraagd of ze met spoed naar Ter Apel wilt komen. Ondanks haar dochters protest gaat ze toch, niet wetende wat ze zal aantreffen behalve een oud cliënt.

Tijdens het lezen van dit boek voelde ik continue een enorme spanning. Je weet dat het boek ergens heen leidt, maar het is zo ongrijpbaar dat de spanningsboog tot aan het einde van het boek duurt. Het is een zeer interessant boek, omdat de psycholoog zelf ook onder de loep wordt genomen. Dat lees je in een ander lettertype na de scenes met Jowi. Dat vond ik in het begin van het boek wat lastig, maar het is nodig voor het verhaal. Ze zeggen wel eens dat artsen slechte patiënten zijn, dat geldt denk ik ook wel voor psychologen.  Hoe verder je in het boek komt des te beter begrijp je de gekozen cover en past hij erg goed bij het verhaal. Het is een beetje als het leven van Jowi, ze doet zoveel passen vooruit en soms doe ze er wat achteruit, of wordt ze zelfs even buitenspel gezet. Ik heb genoten van deze bijzondere kennismaking.