Covertekst
Het was ijskoud, de bloemen stonden op de ramen van de huizen waar we langsliepen. Met onze adem maakten we wolkjes. We liepen als mannen, niet recht op ons doel af maar wankelend, zoals de mannen die we kenden. 

220 pagina’s
Uitgeverij Magonia, Utrecht
ISBN 978 94 922 4112 2
NUR 301

Recensie
Het is alweer even geleden dat ik een boek las voor ‘een perfecte dag voor literatuur’. Vandaag bespreken we met een select groepje dit boek. Voor mij een eerste kennismaking met het werk van André Platteel. 

Het boek is in twee delen verdeeld, in ieder deel komt een broer aanbod. Het eerste deel bespreekt broer Jonathan zijn leven. Jonathan is net veertien en heeft een jongere broer Stefan. Hun vader is geregeld dronken, of hij moet uit het café gesleurd worden door Jonathan om thuis te komen eten. Moeder is heel liefdevol, maar heeft niet alle aandacht voor de jongens wegens het gedrag van vader en ze heeft wat andere zaken aan haar hoofd.

Jonathan is slim en zit geregeld met zijn neus in de boeken. Zijn vader vind dat grote onzin en noemt hem dan ‘professortje’ of hij slaat voor de grap het boek uit zijn handen. Zijn vader is maar kort naar school geweest en is door zijn vader in de handel beland. Handel die meestal niet heel slim werd opgekocht. Zelfs Jonathan wordt een keer op straat gestuurd met een partij leverworsten om die aan de buren te verkopen. Daarnaast zorgt Jonathan voor zijn broertje Stefan. Ondanks het leeftijdsverschil kunnen ze goed met elkaar overweg. Stefan kijkt op naar zijn grote broer:

[…] En hoe ik ook mijn best deed dichter bij je te komen, het lukte me niet. Ik wilde niet alleen je broertje zijn. Ik wilde ook je vriend zijn, pakte af en toe je hand, maar je maakte je steeds los. En opeens was ik je kwijt. […] p. 152

Jonathan kan de situatie van thuis vergeten door te lezen en door een docent op school ontdekt hij de literatuur. Het is zijn sleutel naar de wereld, de sleutel die hij hard nodig gaat hebben met alles wat er op zijn pad komt.

Ik ben erg onder de indruk van de kennismaking met Platteel. Als ik een vergelijking zou moeten maken dan kom ik in de richting van Alleen met de goden van Alex Boogers. In beide boeken zie je een jongen ouder worden in een gezin waarin aandacht en liefde niet voorop staat. Het boek van Platteel is echter wat korter, bondiger en wat rauwer dan dat van Boogers. Er komt veel seks in voor, maar dat stoorde mij niet omdat het past bij de jongen en zijn leeftijd. Het raakte mij dat Jonathan zoveel mee moet maken en zich daar knap doorheen knokt en dat is soms letterlijk.