Covertekst
Hij is een mythische figuur, een man wiens naam alleen maar wordt gefluisterd. De Nowhere Man. Er wordt beweerd dat hij alles zal doen om je te beschermen als je om zijn hulp vraagt en dat hij nooit faalt. Maar de Nowhere Man is geen sprookje, hij bestaat echt…

Evan Smoak zet zijn aanzienlijke persoonlijke vaardigheden en middelen in om hen te helpen die zich tot niemand anders kunnen wenden. Als kind werd hij geselecteerd voor het Orphan-project, een officieel niet-bestaand trainingsprogramma binnen de geheime dienst. De Orphans werden opgeleid tot de beste sluipmoordenaars ter wereld en de allerbeste onder hen was Orphan X: Evan Smoak. Maar op een dag verdween Evan in het niets.

387 pagina’s
Uitgeverij A. W. Bruna, Amsterdam
ISBN 978-94-005-0738-8
NUR 332

Recensie
Niet zo lang geleden was ik aanwezig op het Bites voor Bloggers event van A.W. Bruna. Daar was Gregg Hurwitz aanwezig om te vertellen over zijn nieuwste boek Orphan X. Ik was nog niet bekend met het werk van Hurwitz, dus des te leuker dat het boek in de goodie bag zat. Judith en ik besloten dat het ons boek van de maanden september en oktober.

De proloog begint al goed. Een jonge jongen zit in de auto van een vreemde man. Ze zijn op weg naar een voor hem onbekende bestemming. De man, Jack, is niet onaardig tegen Evan, maar hij kan hem niets vertellen.
Waar Evan terecht komt en waarom Jack hem heeft meegenomen wordt gedurende de volgende jaren duidelijk. Evan is een wees en wordt opgeleid om in speciale missies aan de slag te kunnen gaan. Dit zijn niet zomaar missies. Hij leert vechten, inschatten, berekenen, schieten, maar ook geschiedenis en filosofie. Hij moet alles kunnen en weten om zijn target te kunnen uitschakelen. Als hij helemaal getraind is doet hij dat ook een hele tijd en reist de hele wereld over.

Na een onverwachte gebeurtenis stopt Evan met het moorden in opdracht van de overheid en neemt hij het heft in eigen hand. Hij doet de missies alleen nog in opdracht van particulieren. Hij verschanst zich in een geavanceerd appartement en voert zijn nieuwe missies vanuit die plek uit. Na iedere klus vraagt hij aan de persoon in kwestie om iemand anders in nood zijn nummer te geven. Evan komt die persoon als een ware ‘superhero’ helpen. Op een dag krijgt hij een opdracht binnen, maar die opdracht loopt niet zoals gepland. Evan laat het toe in zijn gevoel en dat had hij beter niet kunnen doen…

Hij nam op met zijn standaardzin: ‘Heb je hulp nodig?’ [p. 30]

Na het lezen van dit boek blijf ik achter met een dubbel gevoel. Het idee van het boek is erg origineel, wezen die worden gebruikt in een speciaal programma van de overheid. En daarin kan ik het boek zeker waarderen, net als de schrijfstijl van Hurwitz, die leest makkelijk weg. Uiteindelijk heb ik niet het gevoel dat ik David Baldacci moet bedanken, zoals op de cover staat geschreven. De hoofdpersoon Evan heeft mij persoonlijk niet weten te raken en ik had ook niet het idee dat ik het boek wilde verslinden. Het is allemaal wat ruwer en rauwer en ik ben er achter gekomen dat het niet bij mij past. Maar hé, laat je hierdoor niet ontmoedigen, want hou jij wel van ruwe en rauwe boeken, lees hem dan zeker.

Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.