Covertekst
De Engelse schrijver Tim Parks woont in de buurt van Verona met zijn vrouw en drie kinderen. Hij heeft aan den lijve ondervonden hoe moeilijk het is niet te verdwalen in de doolhof van regels, gewoontes, normen en waarden die het alledaagse leven in Italië bepalen.

350 pagina’s 
Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam
ISBN 978 90 295 7305 4
NUR 320

Recensie
Omdat dit een boek is wat van mijn eigen leesstapel komt schrijf ik nu geen uitgebreide recensie. 

Op het moment dat deze blogpost online komt zit ik in Milaan voor een lang weekend, lucky me. In voorbereiding op deze reis las ik een deel van dit boek. Het boek heb ik niet uitgelezen omdat ik niet kon wennen aan de schrijfstijl van Parks. De beschrijvingen van zijn leven in Italië komen wat rommelig over en kon ik niet altijd even goed volgen. Toch zijn de anekdotes die hij tussen de regels door beschrijft verbazend, opvallend en soms grappig. Italië is ontzettend bureaucratisch, in Engeland zijn de zaken meestal toch iets soepeler geregeld. Alleen al het wisselen van adres is een enorme uitdaging die je niet zonder een verzameling stempels bij verschillende instanties kunt doen. Zo heb ik ook geleerd dat ik na 11 uur ’s morgen geen cappuccino mag bestellen in Italië, want dat is eigenlijk je ontbijt. Laat ik nu alleen maar cappuccino’s drinken en geen espresso (die je wel de hele dag door mag bestellen). Misschien moet ik dan maar heel lief knipperen met mijn wimpers bij een bestelling na elf uur. O, en vergeet niet dat de letter Y niet in het Italiaans voorkomt, dus ik heb straks een probleem als ik mijn naam moet spellen ;). Mocht je meer willen weten over het leven in Italië dan zou ik dit boek zeker lezen en ik hoop dat jij wel van Parks zijn schrijfstijl houdt.