Covertekst
De baby ligt in de schuddende schoot van mama, en mama krijgt haar niet stil. Ze hoort nu bij ons, ik weet niet waarom. Ik draai me om en aai over het blonde, dunne haar. Ze komt uit Amerika en ze heet Mariah Carey.

Soufjan zit in de auto tijdens een nachtelijke rit door de woestijn van Marokko. Op de achterbank zit zijn moeder met een baby die Soufjan nooit eerder heeft gezien. Hij wil zo goed mogelijk voor zijn nieuwe zusje zorgen. Wanneer Mariah jaren later op zoek gaat naar haar Nederlandse familie, wordt Soufjan geconfronteerd met zijn eigen keuzes. […]

208 pagina’s 
Uitgeverij Nieuw Amsterdam, Amsterdam
ISBN 978 90 468 1996 8
NUR 301

Recensie
Niet eerder las ik een boek van Maurits de Bruijn, maar de covertekst sprak mij wel direct aan. Want hoe komt een meisje met de naam Mariah Carey bij een Marokkaans gezin in de auto?

De baby hoort nu bij ons, ik weet niet waarom. Ik draai me om en aai over het blond, dunne haar. Ze komt uit Amerika en ze heet Mariah Carey. p. 5

Hoe de baby bij dit gezin is beland blijft lang onduidelijk. Wel is duidelijk dat de baby verborgen moet blijven voor de buitenwereld. Ze wordt overal verstopt, zelfs in de ladekast er onverwachts een buurvrouw langskomt. Soufjan snapt lang niet wat er aan de hand is, maar dat hij van zijn nieuwe zusje houdt is wel duidelijk. Soufjan en zijn ‘echte’zusje Ikram worden vrijwel aan hun lot overgelaten. Hun ouders letten niet heel erg op ze en ze worden ook niet echt gestimuleerd in wat ze doen. Op een dag als Soufjan oud genoeg is, krijgt hij een zak geld mee en gaat hij naar zijn oom in de grote stad. Daar zorgt zijn oom voor een baan en een huis en moet hij ‘zijn eigen boontjes doppen’. Hij gaat geld verdienen als taxichauffeur en stuurt iedere maand een deel van zijn salaris naar zijn ouders. Ondertussen probeert hij contact te houden met zijn zussen, maar onttrekt zich volledig aan het dagelijks leven. Na zijn werk blijft hij op zijn kamer en kijkt hij Amerikaanse films, om maar even niet in het hier en nu te zijn. Mariah heeft inmiddels ontdekt dat ze Nederlandse ouders heeft en wil naar ze opzoek. Ze gaat weg uit Marokko en ze heeft inmiddels ook een lift geregeld naar Nederland. Soufjan is stiekem jaloers op zijn zusje. Omdat ze niet gebonden is aan de familie kan ze overal heen en ligt de wereld open, iets wat Soufjan ook wel zou willen. Maar iets houdt hem tegen.

Leven is vooral alsof doen, het gaat om de houding waarmee je achter het stuur gaat zitten. Het leven is een verhaal dat je iedere dag opnieuw aan jezelf vertelt. p. 72

Dit boek had ik binnen no-time uit. Ik voelde aan alle kanten dat dit een schrijnend boek was. Ik kreeg de neiging om Soufjan in huis te nemen. Een gezin met weinig liefde, weinig ruimte voor eigen ideeën en ontdekken van de wereld. Dat is zoals het gaat, maar als je zelf tot het besef komt dat dit eigenlijk niet is wat je wilt, dan is het schrijnend. De schrijfstijl van De Bruijn vond ik erg prettig. Heldere en mooie beschrijvingen zorgen ervoor dat je bijna gelooft dat hij van Marokkaanse afkomst is. Neem dit boek mee op vakantie en ontdek de achterkant van de zon!

Bedankt Uitgeverij Nieuw Amsterdam dat ik dit boek mocht lezen!