Covertekst
Sommige dingen doe je gewoon niet als je halverwege de dertig bent. Zoals je veilige vaste baan, je huis in Limburg en het vooruitzicht van een bruiloft inruilen voor een tijdelijke baan bij het Van Gogh Museum in Amsterdam. Noor doet het wél, tot verdriet van haar ouders en haar vriend. Ze betrekt samen met haar jongere zusje Kiki en studievriend Joost een verwaarloosd pandje aan de Herengracht. Kiki is bewust single, het zwarte schaap van de familie en ziet de wereld als haar speeltuin. Ze werkt voor Jeff Koons en brengt zijn spraakmakende tentoonstelling naar het Stedelijk. Joost, een vriendelijke maar ietwat stoffige vrijgezel, werkt als adviseur bij het Rijksmuseum.
Noor, Kiki en Joost delen lief, leed en de voordeur met elkaar en kennen maar één harde regel: thuis wordt er niet gesproken over het werk op het Museumplein. Terwijl het huis een verbouwing ondergaat ontdekt Noor zichzelf, de waarde van vriendschap, en een groot schandaal in de kunstwereld. Kortom: ze ontdekt het leven.
304 pagina’s
Uitgeverij Boekerij, Amsterdam
ISBN 978 90 225 7617 5
NUR 301
De cover maakte mij nieuwsgierig, maar de titel is ook een boeiende. Ik vertelde een vriendin over het boek en ze zei dat de titel leek op het programma Divorce (over de drie gescheiden vrienden in een huis). Dat is niet zo.
Niet alleen in haar familie probeert ze zaken waar te maken, maar ook op haar werk. Ze moet de ad interim overtuigen van haar fantastische project, iemand die eigenlijk nergens verstand van heeft. Hoe moet ze dat nu weer slim aanpakken? Via een samenloop van omstandigheden beland Noor in één huis met een oude vriend (Joost) en haar zusje Kiki. Iedereen in het huis blijkt eigenlijk op een soort ontdekkingsreis te zijn. De een is opzoek naar zichzelf, de ander naar een relatie en de derde naar rust. Door meerdere schandalen in de kunstwereld en in het verleden blijken die ontdekkingsreizen toch iets lastiger te zijn dan ze denken. Maar gelukkig hebben ze elkaar.
Niet eerder las ik een boek van Astrid Harrewijn, maar wat heb ik genoten van dit heerlijk boek. Harrewijn heeft een fijne schrijfstijl waardoor je door de pagina’s zoeft. Het is erg leuk dat ze de kunstwereld als decor heeft genomen om haar verhaallijnen aan op te hangen. Het is een hele boeiende wereld en het heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar het Van Gogh Museum waar veel van het boek afspeelt. Harrewijn schrijft met veel humor, ik heb zelfs een hele goede grap gemarkeerd in het boek met een stickertje. Wat ik ook fijn vind is dat het boek nergens zoetsappig wordt, maar soms zelfs erg serieus en ernstig en toch wordt het nergens te zwaar. Kortom, het perfecte boek waar ik net even zin in had nu het mij niet zo vaak lukt om te lezen en te bloggen.
4 april 2016 om 21:16
Het lijkt me een heel erg leuk boek.
5 april 2016 om 06:13
Dat klinkt als een heel fijn boek. Ik had al meer blogs hierover gelezen, maar jouw stukje leest het lekkerste 🙂
5 april 2016 om 06:23
🙂