Covertekst
Laura Maaskant is vijftien als ze voor het eerst hoort dat ze een zeldzame vorm van kanker heeft. Na een lang en zwaar behandeltraject lijkt ze genezen, en pakt ze de draad van haar jonge leven weer op. Ze maakt haar vwo af en gaat studeren in Amsterdam.
Maar dan keert de ziekte terug. De prognose is ongewis, haar levensverwachting beperkt. Nogmaals loodzware behandelingen ondergaan wijst Laura af. Ze gaat voor kwaliteit van leven; niet met een bucket list, maar ‘gewoon’, met haar vrienden en haar familie, en in haar werk. Zoals ze zelf zegt, ervaart ze haar leven nu juist heel intens. […]
191 pagina’s
Uitgeverij Ten Have / Kosmos Uitgevers, Utrecht / Antwerpen
ISBN 978 90 259 0392 3
NUR 320
Recensie
Vaak heb ik met dit boek in mijn handen gestaan. In het weekend van de boekpresentatie van Simone van der Vlugt besloot ik het boek te kopen toen ik het tegenkwam in de kringloopwinkel. Ik was onder de indruk van haar interview met Coen Verbraak in ‘Kijken in de ziel: op de drempel‘ en was nieuwsgierig naar haar boek.
Vaak heb ik met dit boek in mijn handen gestaan. In het weekend van de boekpresentatie van Simone van der Vlugt besloot ik het boek te kopen toen ik het tegenkwam in de kringloopwinkel. Ik was onder de indruk van haar interview met Coen Verbraak in ‘Kijken in de ziel: op de drempel‘ en was nieuwsgierig naar haar boek.
Laura beschrijft in het boek het traject van haar ziekte wat ze heeft doorlopen en welke keuzes ze daarin heeft genomen. Van de onverwachte pijn, de onderzoeken en de behandelingen. Maar ook de draad weer oppakken na een zware tijd, voelen dat je weer in het leven staat en dan vervolgens keihard terug worden gesmeten na een slechte uitslag. Alles wat ze heeft meegemaakt weet Laura in heldere bewoording uit te leggen.
Elke dag is namelijk bijzonder: er is maar één dag, deze dag, in dit moment. Het leven is zó waardevol. Ik neem je graag mee in mijn wereld. Mijn wereld, waarin ik belangrijke dingen leerde van alles wat ik heb meegemaakt. [p.19]
Ziek zijn is altijd een groeiproces. Of je nu doodgaat of niet, of het je tijd is of niet, het enige wat op dat moment mogelijk is, is groeien. [p.49]
Iedereen roept altijd dat je moet genieten van de kleine dingen, van het leven, etc. Maar ik denk dat je het pas goed beseft als je zoiets overkomt wat Laura is overkomen. Haar boek is dat ook een wake up call voor iedereen die gezond in het leven staat, maar zich laat opslokken door de waan van de dag. Voor mij geldt dat in ieder geval wel.
Het leven is niet te verliezen, enkel los te laten. [p.98]
Ondanks de paradox die in mijn leven zichtbaar werd toen ik mij niet meer ziek voelde, wil ik je oproepen om wél te doen wat je hart je ingeeft. […] Het leven is te kort om te dromen, te durven en te doen. [p.181]
Je weet nooit waar je morgen bent of wat er in je leven gebeurt. Daarom is het hier en nu zo belangrijk. Het was fijn om daar even bij stil te staan en de levenslessen van Laura in mij op te nemen. Het is een ontroerend en dapper boek, maar haar woorden stralen kracht uit. Ik hoop dat het haar nog lang goed mag gaan.
Jenny's Bookcase 
24 februari 2016 om 12:08
Ik heb Leef! nog niet gelezen, maar dat wil ik wel heel graag. Het lijkt me een heel bijzonder en inspirerend boek.
27 februari 2016 om 14:10
Ik heb dit boek helaas nog niet gelezen, maar ik ben al geraakt. Laatst was ze bij RTL Late Night, waar ik al een deel hoorde (dit boek is omgetoverd tot een toneelstuk). Het lijkt mij een inspirerend en heel bijzonder boek, dat ik graag eens zou willen lezen.