Dit boek heeft mij diep geraakt en ik was bij de laatste zin tot tranen toe geroerd. Het gaat over een vrouw die al van kinds af aan niet mocht zijn zoals ze was. Altijd moest ze stiller, liever, beter zijn, maar dat lukte niet. Ze is fantasievol, bewegelijk en een doener, maar dat past niet in het regime van haar moeder. Door haar jeugd leert ze zich aanpassen aan wat de ander wilt en niet wat zij eigenlijk wilt. Zo ook in haar relaties. Ze schikt zich naar de ander en loopt zichzelf voorbij. Haar moeders zijn beide geen goed voorbeeld in de relatie naar mannen toe en aan haar vader heeft ze ook niets. Hij verstopt zich voor zijn vrouwen en daarmee ook voor de kinderen. Het is een schrijnend, dramatisch maar oh zo prachtig boek. De schrijfstijl van Op de Beeck is prachtig, want sommige zaken klinken op z’n Vlaams zoveel mooier dan in het Nederlands. Dit boek heb ik een paar dagen tijd op het strand uitgelezen. Als ik ooit nog een boek zou herlezen, dan zou dit er zeker een zijn!