Covertekst Na een lang leven van zwijgen en buitensluiten begint een moeder opeens te praten tegen haar zoon – aarzelende ontboezemingen over grensoverschrijdende liefde, verraad en drie oorlogen. Hij, een romanschrijver, mag haar biograaf worden, maar er is een voorwaarde: hij moet haar een zachte dood bezorgen. ‘Ik kom terug’ is een tragikomedie over het woeste leven van een vrouw die terugkijkt op haar eeuw.
284 pagina’s
Uitgeverij Augustus / Atlas Contact, Amsterdam ISBN 978 90 254 4346 7
NUR 301
Recensie
Op de middelbare school heb ik een poging gedaan een boek te lezen van Adriaan van Dis. Ik meen mij te herinneren dat dit ‘Indische duinen’ was. Zoals je misschien al begrepen had heb ik dit boek nooit uitgelezen en tot op heden was dit het enige boek wat ik las van Adriaan van Dis. Met ‘Ik kom terug’ ga ik een ‘paar jaar’ later in de herkansing.
Van Dis beschrijft de relatie met zijn moeder in dit boek. Die op zijn zachts gezegd moeizaam, niet altijd liefdevol en soms eenzaam is. Adriaan is het onwettige kind van de twee man van zijn moeder. Hij heeft nog drie oudere zussen die dus een andere vader hebben. Adriaan heeft Indië niet meegemaakt en heeft een totaal ander uiterlijk, hij heeft mede hierdoor een andere positie. Hij is altijd nieuwsgierig geweest naar het leven van zijn moeder daar. Ze was helaas niet scheutig met informatie over die tijd en had weinig aandacht voor hem in zijn jeugd. Ze maakten ruzie om een grote kist met herinneringen die in de woonkamer stond en angstvallig op slot zat. Wat zat er toch in die kist wat hij niet mocht weten?
Nu zit de moeder van Adriaan in een rusthuis en ze wil ineens haar herinneringen uit die tijd met hem delen voor ze dood gaat. Ze wil namelijk een zelfgekozen dood, iets wat Adriaan steeds wat probeert uit te stellen. Hij reist een aantal keer in de week naar haar toe en ziet zijn moeder onder zijn ogen aftakelen en tegelijkertijd komen ze iets nader tot elkaar. Ze deelt verhalen, soms warrig en soms heel gedetailleerd. Over de eenzaamheid die ze heeft gevoeld, het gemis van een man en het leven tussen twee werelden.
Het boek is een prachtig relaas over een moeder-zoonrelatie, ook al is deze niet zoals je zou wensen. Ik ben erg blij dat ik eindelijk een boek van Van Dis heb gelezen, want wat kan die man schrijven. Door de verhalen van zijn moeder wordt je meegenomen naar Indië, en leef je in de jungle, alleen met je dochters, smachtend naar je man. Hierdoor moest ik denken aan mijn reis naar Sumatra. Daarom heb ik mijn muzikale thema erop aangepast. De moeder van Adriaan had specifieke voorkeuren, zo ook voor bloemen. Dit wordt bezongen in dit kinderliedje, over water geven van bloemen in de tuin.
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
Jenny's Bookcase 