Lieve lezers,

Zoals ik vrijdag bij mijn recensie over ‘De grote stilte‘ al aangaf, zou ik John Boyne diezelfde avond ontmoeten. Ik had de kaartjes gewonnen via uitgeverij De Boekerij en mocht iemand meenemen. Hardwerkende Tessa zou met mij meegaan, maar ja, hard werken vergt soms zijn tol. Gelukkig ging Judith ook en zij nam haar plus één mee. Vooraf hebben we met z’n drieën gegeten en zijn daarna onder het donderen en bliksemen naar de uitgeverij gelopen. Code rood viel hier gelukkig wel mee.

Rondom een grote tafel zaten nog meer gelukkigen en daar ontmoette ik Mathilde en Shyama. John werd geïntroduceerd door Nicole van de Boekenkrant. Zij wilde echter niet dat het een interview tussen hun twee zou worden en al snel kwamen de reacties van zijn lezers. John Boyne heeft dit boek geschreven omdat geen enkele Ierse auteur dit onderwerp heeft aangesneden. Hij vond dat het verhaal vertelt moest worden. In zijn jeugd speelde kerk een belangrijke rol en hij ging ook naar een school waar priesters lesgaven. Echter wilde hij geen veroordelend boek schrijven, maar uiteenzetten wat een ‘goede’ priester en een ‘slechte’ priester is overkomen. Al snel ging het niet alleen maar over zijn nieuwste boek, maar wilde lezers ook zaken weten over de verfilming van zijn boek en waar hij op dit moment mee bezig is. John Boyne schrijft ieder vrij moment en heeft tijdens zijn tour door Nederland al heel wat geschreven. Twee leuke weetjes; John Boyne wilde zijn hele leven al schrijver worden, wat hem zeker gelukt is. En hij heeft altijd van ‘stationary’ gehouden om te kunnen schrijven en kan zich in een winkel met dat soort spulletjes dan ook niet inhouden. Ik vraag me nu af of hij in de HEMA is geweest ;).

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik wil de uitgeverij heel erg bedanken voor deze meet & greet. Ik vind het altijd erg waardevol om een auteur te kunnen spreken over zijn werk. John Boyne was zeer bereidwillig om al onze vragen te beantwoorden, hoewel… op de vraag waar hij nu over aan het schrijven was zei hij alleen, het is in het Engels.