Covertekst
Weesp, mei 1945. De vader van de 17-jarige Elsa Aaldering is na zijn arrestatie onder onopgehelderde omstandigheden in het voormalige SS-concentratiekamp Vught om het leven gekomen. Het gezin Aaldering blijft totaal ontredderd achter en bovendien is Elsa het contact met haar hartsvriendin Anna kwijtgeraakt. Ondanks alles lukt het haar elders een nieuw leven op te bouwen met haar man Willem. Het geluk kent echter een hoge prijs: Elsa moet het verleden doodzwijgen.

Nu vele jaren later en in de herfst van haar leven, houdt Elsa op een gewone maar prachtige zondagmiddag een familiefeestje. Ze beseft dat dit haar laatste kans is om de waarheid over haar ‘foute’ vader te onthullen. […]

285 pagina’s
Uitgeverij de Spion, –
ISBN 978 90 821 0060 0
NUR 301

Recensie
Slechts 96 tweets waren er voor nodig om de blogtournee van dit boek te organiseren. Zeer enthousiast werd ik van het boek door er met anderen over te praten / tweeten. Niet omdat het onderwerp nou zo leuk is, maar omdat ik nieuwsgierig werd van deze kant van de Tweede Wereldoorlog. Een kant die in mijn ogen ook zeker vertelt mag worden.

Vol enthousiasme ben ik aan het boek begonnen, maar al snel sloeg dit om. Niet vanwege het onderwerp en niet vanwege het idee van het boek. Maar de uitwerking komt in mijn ogen slecht uit de verf en graag leg ik uit waarom.

Op het familiefeestje van Elsa besluit ze dat het tijd is om met haar kinderen en haar kleinkinderen haar moeilijke verleden te delen. Alleen haar oudste zoon heeft nog de naweeën gevoeld van het feit dat zijn opa bij de NSB zat. Na het diner en tijdens de koffie vertelt Elsa haar verhaal. Hoe haar vader de Kruidenierszaak had in Weesp en dat er tijdens het begin van de oorlog veel Duitse soldaten bij hem in de winkel kwamen. Hierdoor verloor haar vader enkele trouwe klanten, omdat zij het gevoel kregen dat hij heulde met de vijand. De lieve meester van Elsa en Anne zit op een gegeven moment langdurig ziek thuis. Tot ze er achter komen dat de meester Joods is en daarom niet meer welkom is op de school. En zo ontwikkelt het verhaal zich steeds meer gedurende de lengte van de oorlog. Opzich is daar helemaal niets mis mee. Maar als ik verder kijk dan dit verhaal, dan blijf ik struikelen over zaken.

In het begin van het boek zijn er voor mij veel onduidelijkheden. Onduidelijkheden zijn niet erg, mits ze nieuwsgierig maken en dat gebeurde niet. Zinnen en dialogen die niet lekker lopen en zaken die dubbel voorkomen maakten het voor mij lastig om er door heen te komen. Elmer gaf aan dat het wegens tijdsdruk niet meer mogelijk was om een extra redigeer ronde te doen. En ik denk nu, had dat toch maar wel gedaan. Sommige zaken hadden echt niet gehoeven. En dan heb ik het niet over spelling, want ik ben wel de laatste die daar over mag beginnen. Ik heb het dan echt over inhoudelijke zaken die afbreuk doen aan het boek. De net te mooie zinnetjes, met prachtige beeldspraak, waarvan ik ergens snap dat je die er in wilt hebben maar die dan iets te overdadig zijn.

Vaders woorden landden als een donsveertje in mijn hand.

Ik wandelde voorzichtig weg van mijn fiets […]

Donsveertjes? En waarom zou je voorzichtig weg wandelen van je fiets? Omdat hij zo ontploft? Verder vond ik de dialogen en gedachtes van Elsa niet altijd passen bij een twaalfjarig meisje, waardoor zij mij minder raakte. Was alles dan bar en boos? Nee zeker niet. Er waren passages die goed te lezen waren en waarvan ik er graag nog meer had willen lezen. Is het dan een slecht boek? Nee, zeker niet, omdat ik ook heel veel potentie zie. Alleen al door bovenstaande zaken kwam het voor mij niet genoeg uit de verf. Maar, ik laat het oordeel graag aan jou als lezer over.