Covertekst
In een vervallen huis in het oosten van Londen wordt het opgezwollen, door vliegen bedekte lijk van een man aangetroffen, rechtop in een leunstoel. Het huis is van Michelle Doyce, een kwetsbare vrouw met ernstige psychische problemen. Onderzoek toont aan dat de man pas na zijn dood naar het huis is overgebracht. De enige informant is Michelle, maar haar uitspraken stellen de recherche voor raadsels. Inspecteur Karlsson roept Frieda Klein te hulp, en weer raakt zij verstrikt in de duistere kanten van het leven.

Zij komt erachter dat het slachtoffer geen onschuldige was, maar een gewiekste zwendelaar die profiteerde van de angsten en noden van anderen. Wanneer Frieda meer te weten komt over diens verleden en ook zijn slachtoffers leert kennen, blijkt ze in groot gevaar te verkeren en meer vijanden te hebben dan ze dacht. Met Dinsdag is voorbij wordt de reeks vervolgd die begon met Blauwe maandag.

466 pagina’s
Uitgeverij Ambo | Anthos, Amsterdam
ISBN 978 90 4142 436 5

Recensie
In tegenstelling tot mijn mening over het eerste boek, Blauwe Maandag, ben ik zeer enthousiast over dit boek. Vanaf het begin zit je je BAM, gelijk in het verhaal. De dode man op de bank bij Michelle wordt gevonden door een iemand van de sociale dienst. Dan begint het balletje meteen te rollen en wordt je meegesleept in het verhaal. Frieda Klein komt snel in beeld en het leuke is dat we haar gedurende het boek steeds beter leren kennen. Door haar eigen netwerk komt ze er samen met een collega achter dat Michelle niet zomaar ‘gestoord’ is zoals de politie dat mooi ongenuanceerd kan zeggen. Michelle lijdt waarschijnlijk aan een syndroom en Frieda vraagt zich af of zij wel in staat is om een moord te plegen.

Frieda is niet langer de vrouw die zich graag opsluit in haar huis voor de open haard, maar ook de vrouw die graag goed wilt doen. Die ‘last’ heeft van een enorme intuïtie en daarmee het werk van de politie soms zeer moeilijk maakt. Hoewel, ze heeft het vaak bij het rechte eind en dat kunnen sommige mensen bij de politie maar moeilijk verkroppen.

Ondertussen lees je steeds een klein beetje van een vrouw die op een koude en verrotte boot leeft en moet wachten op een man. Een man die wel erg lang op zich laat wachten. Wat is haar rol in het geheel?

Ook leren we haar familie wat beter kennen en maken oude bekenden hun rentree in dit boek die als personage ook meer diepgang hebben gekregen. Nicci French heeft het goed voor elkaar door het boek zo te laten eindigen dat je woensdag en donderdag meteen wilt lezen. Ondanks dat er soms wat lange passages in het boek zijn die van mij wat korter hadden gekund, ben ik helemaal voor Frieda gevallen en wil ik meer van haar zien / lezen.

Ik las dit boek tegelijk met Judith van Biebmiepje, voor onze “Boekenwurmenclub“. Hier kun je lezen wat mijn mede-boekenwurm Judith van dit boek vond.