Covertekst
In dit zeer persoonlijke boek bewijst Lena Dunham, de bedenker, producer en hoofdrolspeler van de HBO-serie Girls, dat ze een van de meest authentieke jonge Amerikaanse auteurs van dit moment is. Dunham beschrijft verliefdheden, eenzaamheid, hoe het is om vijf kilo te zwaar te zijn terwijl je alleen maar gezonde dingen eet, vriendschappen met geweldige vrouwen, verbroken relaties met foute vriendjes, ware liefde, en bovenal: hoeveel moed het vergt om te geloven dat jouw verhaal het waard is om te vertellen.

In ‘Ontmaagd mij (Nee, echt, ga je gang)’doet ze verslag van haar eerste keer, die niet helemaal aan haar verwachtingen voldeed; in ‘Foute jongens’ onderzoekt ze waarom ze zich zo lang aangetrokken heeft gevoeld tot klootzakken; ‘Is dit wel echt?’ is een prachtige bespiegeling over haar obsessie met de doos, en in ‘Ik heb niet met ze geneukt, maar ze schreeuwen tegen me’ verheugt Dunham zich op de nietsontziende en allesonthullende memoires doe ze zal schrijven als ze tachtig is en het haar niets meer kan schelen hoe de wereld over jaar denkt.

Not that kind of girl is een rauwe, ontroerende reeks berichten van het front van de strijd die volwassen worden heet.

300 pagina’s
Uitgeverij Meulenhoff bv, Amsterdam
ISBN 978 90 290 9041 4
NUR 320

Recensie
Als je bekend bent met de serie ‘Girls’ dan kijk je niet meer op van de soms ‘gekke’ gedachtengang van Lena. Anders zul je misschien eventjes moeten wennen…

Als jong meisje had Lena bepaalde gedachten, die ik in ieder geval niet had of niet zo bewust heb geregistreerd. Als klein meisje was Lena hypochonder en heeft ze jaren therapie, want haar ouders hadden er beide ook een. Maar ze heeft natuurlijk geen normale therapeut – cliënt relatie, Nee, bij Lena gaat alles net eventjes anders. Althans, in mijn ogen. Tijdens het lezen voelde het net of ik bij Lena op de bank zat, te luisteren naar haar ‘wilde’ verhalen.  De vriendjes, de feestjes, de banen, de leidinggevenden, de mensen die ze bewonderd, het is allemaal zo bijzonder. Steekt daar mijn nuchtere Nederlandse gedachten de kop op? ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!’ Nee, het is juist smullen! Je leest haar avonturen als uitgebreide, grappig en bizarre columns. Dat maakte het ook dat ik niet alles achterelkaar kon lezen als een roman. Dus steeds een stukje is helemaal prima, des te langer het duurt. Het is erg leuk om meer te weten te komen van de actrice en producer van de serie die ik heel erg graag keek. Ik loop al een heel seizoen achter en kan niet wachten om weer te kijken. Volg ik haar levenslessen op? Nee, maar ik ben totaal niet zo als Lena en al wat jaartjes ouder. Toch is het als lezer erg fijn om je in een wereld te wanen die je als puber voor een gedeelte misschien wel had willen zien.

Oh, en ik ben fan van de vormgeving van het boek! Super leuke tekeningetjes tussen de teksten door.