Covertekst
De franciscaan Peter Pex wordt in 1936 naar ‘het slechtste dorp van Nederland’ gestuurd: Veenhuizen, waar eerder geen enkele pastoor het heeft kunnen uithouden. Hij komt er in dienst van de strafgestichten. Vol vuur begint hij aan zijn taak en probeert tegelijkertijd het hiërarchisch georganiseerde justitiedorp te doorgronden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog belandt hij samen met zijn huishoudster in het verzet. Ze krijgen een geheime relatie.
277 pagina’s
Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam
ISBN 978 90 295 8958 1
NUR 301
Recensie
Vanaf de start van het boek wordt je ondergedompeld in het leven van Pex. Een op het eerste gevoel zeer rustig leven. Het boek las voor mijn gevoel heel erg traag, maar dat gaf perfect de wereld van Pex weer. Je waant je in Veenhuizen tussen de verpleegden en de inwoners van dit bijzondere dorp. Pex heeft ondanks zijn opleiding en zijn eerdere ervaring een open blik op de wereld. Ik kreeg tijden het lezen niet het gevoel dat hij het geloof aan mensen opdrong en ze zo goed mogelijk met raad en daad bij wilde staan.
Ook mensen met andere geloven ontvangt hij met open armen. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt staat hij klaar voor Joodse mensen die een schuilplaats nodig hebben.
Pex is niet uit eigen wil pastoor geworden, hij heeft het gedaan voor zijn ouders, omdat zijn oudere broer deze droom niet mocht waarmaken. De eigen wil van Pex voert gedurende het boek steeds meer de boventoon. Stiekem drinken, minder vasten en verliefd worden op een vrouw zijn slechts enkele voorbeelden van kleine scheurtjes in zijn ‘roeping’. Dit boek heeft mij geboeid tot het eind. De groei van een pastor in een bijzonder dorp en de ontwikkeling van een ontluikende verboden liefde hielden mij echt in zijn greep. Het is echt onbegrijpelijk hoe men vroeger (en soms nog) over het geloof dacht. Het einde, waar ik natuurlijk niets over mag zeggen, vond ik dan ook zeer ontroerend. Hou je van geschiedenis? Dan is dit boek zeker iets voor jou!
Lees hier wat mijn mede-bloggers van ‘Een perfecte dag voor literatuur’ van dit boek vonden.
De muzikale ondersteuning is dit keer een nummer die zeer toepasselijk is op Pex en zijn huishoudster en tevens voor de tijd van de Tweede Wereldoorlog.
We’ll meet again,
Don’t know where, don’t know when,
But I know we’ll meet again, some sunny day.
30 september 2014 om 13:03
Mooie recensie Jenny! Dit is mijn eerste boek voor Een perfecte dag voor literatuur, onwijs leuk om alle recensies te lezen nu 🙂
30 september 2014 om 13:04
Dank je wel. Super leuk he! Welkom bij de ‘club’ :-). Ga van de week die van jou en de anderen lezen.
30 september 2014 om 21:02
Mooie recensie, en prachtige muziekkeuze erbij. Heel treffend 🙂