Covertekst
Stel je voor: je woont samen je vijfjarige dochter in een klein dorp waar niemand je accepteert. Je bent eenzaam, dus als een aardige collega je thuis uitnodigt, neem je het aanbod graag aan. Maar wat als deze collega je niet meer met rust laat? Hij volgt je overal…
Het overkomt Pien. Een op het oog onschuldig etentje met haar collega Theo mondt uit in een serie huiveringwekkende gebeurtenissen, waarbij Pien haar leven niet meer zeker is.

303 pagina´s
De Crime Compagnie & Marelle Boersma, Laren
ISBN 978 94 610 9095 9
NUR 332

Recensie
Dit boek had ik een tijdje geleden gewonnen via een Twitter-actie door Marelle. Er zat ook een heel leuk kaartje bij van de uitgeverij toen ik het boek ontving, wat het extra feestelijk maakt. De afgelopen dagen heb ik het boek gelezen in de trein op weg naar, en van mijn werk naar huis. Niets is zo lekker als lezen in de trein :).

Pien woont in de omgeving van Barneveld. Ik weet niet of je deze omgeving kent, maar dan zul je Pien’s gevoel goed kunnen begrijpen. Ze is in deze gelovige gemeenschap een buitenbeentje. Niet alleen is ze ongehuwd moeder, maar ook nog eens ongelovig. Ze werkt als verpleegkundige bij mensen thuis, waar ze medicijnen toedient. Ze heeft veel moeite moeten doen om mensen voor zich gewonnen te krijgen. Maar sommige mensen moeten nog steeds niets van haar weten. Gelukkig kan ze altijd terecht bij Simon die ze ook verpleegt, maar die na het overlijden van haar vader een klein beetje de vaderrol op zich heeft genomen. Ook heeft ze goede vriend René die net als zij buiten de gemeenschap valt. René gaat graag als vrouw door het leven en dat valt in zo’n gemeenschap nog eens extra op. Pien heeft daar geen enkele moeite mee en kijkt gewoon door de make-up en roze topjes heen.

Op een dag wordt Pien voor een etentje uitgenodigd door haar collega Theo van de apotheek, waar zij de medicijnen haalt voor haar patiënten. Het begint heel gezellig met een diner en ze drinken wat wijntjes. Pien besluit naar huis te gaan, maar dat kan niet. De voordeur zit op slot en Theo weigert haar te laten gaan. Hij wil haar duidelijk maken dat hij gek op haar is en Pien ook op hem. Ze hoort gewoon bij Theo. Pien wil dat helemaal niet en na lang wachten laat hij haar eindelijk gaan. Pien voelt zich erg ongemakkelijk over deze situatie maar probeert op het werk net te doen of er niets is gebeurd. Dat zal Pien niet lukken, want dit is slechts het begin. Theo belt haar, staat voor haar deur (midden in de nacht) en bezoekt zelfs haar moeder. Als opeens twee patiënten van Pien achter elkaar overlijden, is haar positie in de gemeenschap al helemaal zwak. En wie zal haar nu geloven dat die aardige Theo van de apotheek haar stalkt?

Het is erg om te lezen dat iemand zo alleen in een gemeenschap kan komen te staan. Want ook haar eigen moeder gelooft niks van de ‘slechte’ verhalen over Theo. Dit laatste begrijp ik overigens niet. Je eigen moeder die je niet gelooft, verschrikkelijk. Wat ik ook niet begrijp is dat Pien haar collega Bregje niet in vertrouwen neemt. Zij blijkt de andere kant van Theo ook te kennen. Maar Pien is een stoere vrouw en hulp inroepen ligt niet helemaal in haar aard.
Het is leuk om eens te lezen over een bekende omgeving. Mijn schoonfamilie komt uit die omgeving en ik herken heel veel zaken. Zeker omtrent het geloof.
Ik vond het boek spannend, maar niet ‘ik-zit-op-het-puntje-van-mijn-stoel-spannend’. Maar zeker wel fijn om te lezen, want er zit genoeg vaart in. Het lijkt mij vreselijk als je dit overkomt. Het is dus goed dat Marelle met haar boek aandacht besteed aan dit onderwerp.