Covertekst 

Gedurende twee gelukkige jaren is het liefste meisje van de wereld, Marie geheten, in het leven van ‘de dokter’ geweest. Sinds zij er niet meer is, slijt hij zijn dagen in een toestand van rouw die van geen wijken wil weten. Ondertussen gaat in Abraham, een piepklein en hoogst eigenaardig dorpje in het midden van een desolaat moerasgebied, het leven verder. En het leven blijkt voor maar heel weinig mensen veel goeds in petto te hebben…

189 pagina´s
Uitgeverij De Arbeiderspers, Utrecht – Amsterdam – Antwerpen
ISBN 978 90 295 8853 9
NUR 301

Recensie

Het boek start met onder andere de ontmoeting tussen Marc a.k.a. de dokter en Marie. Hij geeft Marie een lift waarmee hun relatie, als je het zo mag noemen, begint. Je ontmoet tevens de twee enorme broers van Marie. Maar op een dag overlijdt Marie in haar slaap en is Marc ontroostbaar, zijn liefste meisje van de wereld is er niet meer.

Daarna schetst Christophe Vekeman een beeld van het dorpje Abraham met al zijn bijzondere inwoners. In dit gedeelte van het boek komt Marc niet meer voor. Je zou het dorpje kunnen omschrijven als een rariteitenkabinet of een circus zoals deze vroeger was. Een circus met ‘rare mensen’.  Ik denk hierbij aan de dikke burgemeester, die tevens de plaatselijke kroeg runt en hoofdagent is, maar ook de behaarde vrouw die dagelijks haar hele lijf moet scheren, de hoogbejaarde man die eigenlijk nog moet werken om rond te komen en de vrouw in de rolstoel die haar man oraal moet bevredigen. Het hele dorp straalt iets droevigs uit, de depressiviteit komt  je tegemoet tijdens het lezen. Iedereen in het dorp heeft wel ‘iets’ of een geheim en als dat nog niet het geval was, dan gebeurt het wel verderop in het verhaal.
Je zou kunnen zeggen dat de inwoners en de gebeurtenissen in het dorp, het gevoel van Marc na het verlies van Marie beschrijven. Ik krijg echter na het lezen van dit boek het gevoel dat de grote essentie van het verhaal aan mij voorbij is gegaan. Het was eerlijk gezegd ook niet helemaal mijn boek en heb mij er echt toe moeten zetten om het te lezen. Ik ben dan ook erg benieuwd naar de andere recensies, hopelijk geven deze mij nieuwe inzichten.

Mijn recensie sluit ik af met een nummer die ik het beste bij dit boek vind passen. Het heeft iets droevigs en geeft voor mij weer wat voor ‘Mad World’ Abraham is.