Covertekst 

De Italiaanse componist Carlo Gesualdo vermoordde zijn vrouw, haar minnaar en (waarschijnlijk) hun dochtertje. Hij ging vrijuit, want hij was het neefje van de paus en twee kardinalen.

Oud-Vrij Nederlandredacteur Jeroen Terlingen schreef het spectaculaire levensverhaal van Gesualdo (1566-1613), telg van een van de machtigste adellijke families in de Italiaanse renaissance, sadist en masochist.

In Gesualdo komt de kleurrijke renaissance tot leven. De strijd om macht en aanzien tussen de pauselijke staat, hertogdommen, stadstaten en graafschappen heeft een sensationeel cultureel leven tot gevolg, waarin ook de corruptie en zedelijk bederf met elkaar wedijveren. Gesualdo is een literaire biografie, verteld door de vier belangrijkste vrouwen in het bestaan van Carlo Gesualdo. Een verhaal over autonomie en authenticiteit betreffende het leven van deze op 8 september 1613 op 47-jarige leeftijd overleden componist en moordenaar..

109 pagina´s
Uitgeverij LetterRijn, Leidschendam
ISBN 978 90 819 5438 9

Recensie

Met dit boek neem je een duik in de geschiedenis. Een voor mij onbekend stukje geschiedenis, maar het was zeer de moeite waard. Je waant je als een hofdame in het prachtige Italiaanse landschap en je laat je meevoeren door de vier vrouwen die het verhaal van Carlo Gesualdo vertellen. Overigens is Gesualdo geen sympathiek persoon. Een man van moord, manipulatie, geweld en muziek. Dat laatste is waar het voor Gesualdo om draait en de rest interesseert hem niet. Misschien zou je in de tegenwoordige tijd kunnen zeggen dat deze man behoorlijk wat narcistische trekjes heeft. Het is niet niks als je je vrouw vermoord en daar ook nog eens mee weg kan komen door anderen te manipuleren. Ook mishandelde hij zijn tweede vrouw, door haar te slaan, maar ook door haar gewoon heel lang te negeren en z’n eigen gang te gaan. Je merkt wel dat het in die tijd draait om je naam, geld, status en macht. Erg boeiend om over te lezen, zeker vanuit het perspectief van de vier vrouwen. Dat vind ik erg origineel gekozen door de auteur. Als het boek was vertelt vanuit Carlo dan zou het toch een hele andere dimensie krijgen denk ik.

Het boek leest vlot en je wilt dus graag doorlezen. Het enige verwarrende vond ik de vele namen die voorbij komen. Er zijn ook nog personages met dezelfde naam (junioren en senioren), wat het er ook niet gemakkelijk op maakt. Gelukkig kon ik daar door heen lezen en was het verhaal toch nog te volgen. Het was erg leuk om meer te weten te komen over dit stukje Italiaanse en muzikale geschiedenis en ik raad je aan het ook te lezen.