Covertekst

Winter 1944. De Amsterdamse Anna Verbeek vecht met haar moeder een jongere zusje tegen de honger. Er is haast geen voedsel en brandstof meer in de stad. Bovendien maakt ze zich grote zorgen om haar jongere broer Maarten, die bij de razzia in Putten in opgepakt en weggevoerd in een trein.
Ook na de bevrijding ontbreekt elk bericht. Maar dan komt Anna op het spoor van een jongen die het concentratiekamp Neuengamme heeft overleefd en sprekend op haar broer lijkt… Wat is er met Maarten gebeurd?

382 pagina´s
Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, Amsterdam
ISBN 978 90 218 0780 5
NUR 300

Recensie 

Zoals vaste lezers zullen weten, ben ik erg geïnteresseerd in boeken over de Tweede Wereldoorlog. Daarom twijfelde ik geen moment om mij als pre-reader op te geven voor dit boek. Ik was namelijk ook erg benieuwd naar de razzia van Putten, omdat het dichtbij mijn ouderlijke woonplaats is en ik de omgeving een beetje ken.

In het begin moest ik wennen aan de schrijfstijl van Femke Roobol, maar voor je het weet zit je in het verhaal en wil je ook weten hoe het Maarten gaat. Ik heb het boek in één weekend uitgelezen en het leest uiteindelijk echt als een trein. Ik voelde mij in het verhaal erg verbonden met de hoofdpersoon Anna. Niet alleen is dit een verhaal over de oorlog, wanhoop en overleven, maar ook over een gezin en welke positie je in een gezin soms hebt. Anna probeert uit alle macht te zorgen voor het gezin omdat haar moeder dat na een inzinking niet meer kan. Ondanks dat ze zelf ook ontzettende honger heeft en uitgeput is, vind ze ergens de drive om door te gaan. Haar drive is namelijk dat ze haar broer wil terug vinden na de oorlog. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden eerder wordt Maarten afgevoerd per trein vanuit Putten. Maarten en Anna zijn daar om eten te halen bij een oom en tante, omdat er in de stad bijna niets meer te krijgen is. Anna voelt zich daar ontzettend schuldig over en worstelt er continue mee.

Naast de worsteling van Anna, lees je ook het verhaal van Maarten. Waar Anna en Maarten elkaar uit het oog verliezen, gaat het verhaal van Maarten verder. De strijd die mensen buiten de concentratiekampen moeten leveren om te overleven valt eigenlijk in het niet bij de mensen in de kampen. Het is bijna niet voor te stellen wat die mensen hebben moeten doormaken. In het boek wordt dit dan ook erg mooi beschreven, hulde voor Femke Roobol. Maarten heeft een maatje in het kamp zodat ze elkaar door deze hel heen slepen. Maar hoe lang ze dat nog volhouden, ondanks dat de bevrijding niet lang meer op zich laat wachten…

Dit boek is echt een aanvulling op de boeken die ik inmiddels over de Tweede Wereldoorlog heb gelezen. Niet alleen omdat de omgeving herkenbaar is, maar ook omdat het net even een andere kant belicht zoals het leven in een kamp en het gezinsleven in de oorlog. Ontzettend knap voor een debuut!