Covertekst

Het rustig gelegen stadje Tranquility lijkt de perfecte woonplaats voor dokter Claire Elliot, die na de dood van haar man rust zoekt in haar leven en dat van haar zoon Noah. Als Claire haar nieuwe praktijk opent, wil ze eerst het vertrouwen winnen van de bewoners. Maar haar plannen vallen in duigen als een jongen in Noahs klas een pistool trekt en een bloedbad aanricht. En dat is nog maar het begin van een golf beestachtige misdrijven. Terwijl de gewonden haar praktijk binnenstromen, probeert Claire als een razende te achterhalen wat het gewelddadige gedrag van de jongeren veroorzaakt. Als de angst van de mensen omslaat in blinden woeden tegen hun nieuwe dokter, beseft Claire dat ze op het punt staat alles te verliezen wat haar lief is…

318 pagina‘s
The House of Books, Vianen/Antwerpen
ISBN 978 90 443 1976 7
NUR 332

Recensie

Op aanraden van mijn collega heb ik dit boek gelezen. Ik kende de auteur niet, maar ze schijnt enorm ‘hot’ te zijn. Vol enthousiasme ben ik aan het lezen geslagen. Het duurt even voor het boek op gang komt, maar dan is er een passage echt enorm spannend. Daarna begint het uitpluizen en het oplossen van het mysterie van de agressiviteit onder de jongeren in het stadje. De band tussen Claire en een agent speelt hierin een belangrijke rol. Dat geeft een extra swung aan het verhaal. Het leest dan ook lekker weg.

Gezien de achtergrond van de auteur heeft het boek ook een medische inslag. Omdat ik daar helemaal geen kaas van heb gegeten, behalve mijn eigen bezoekjes aan de huisarts, voelt het boek richting het einde soms een beetje ongeloofwaardig. Er is namelijk iets aan de hand met die jongeren en ik vind de oorzaak daar van erg ver gezocht. Dat komt misschien ook omdat mijn medische kennis niet toereikend is. Maar als het echt waar zou zijn, dan zou het te gek voor woorden zijn en is het maar goed dat dokter Claire het mysterie oplost. Wat dat betreft is het wel een afgerond verhaal en hou je er een ‘Disney-gevoel’ aan over als het boek uit hebt.

Heel eerlijk heb ik nu niet het gevoel dat ik nog meer boeken van deze auteur NU MOET lezen. Dat heb ik bij andere auteurs (zoals Slaughter) wel. Komt er weer eens een keer een boek van Gerritsen toevallig voorbij die ik kan lenen, dan zal ik het lezen. Maar ik zou niet mijn boekenbon als eerste aan een boek van Gerritsen spenderen.