Covertekst

Een wandeling in de bossen neemt een sinistere wending als inspecteur Jeffrey Tollive en kinderarts Sara Linton op het lichaam van een meisje stuiten in een met aarde bedekte kist. Ze ziet eruit alsof ze zich letterlijk is doodgeschrokken. Als Sara het lichaam onderzoekt, ontdekt ze iets gruwelijks, iets wat zelfs haar schokt. Detective Lena Adams, geroutineerd maar zwaar op de hand, wordt van vakantie teruggeroepen om met het onderzoek te helpen. Al snel leidt het spoor naar een naburige plaats, een geisoleerde gemeenschap en een huiveringwekkend geheim.

Trouweloos is het vijfde deel in de zeer succesvolle Sara Linton-reeks, waarin Karin Slaughter bloedstollende spanning combineert met levensechte personages.

462 pagina
Uitgeverij De Bezige Bij Amsterdam
ISBN 978 90 234 2809 I / NUR 305

Recensie

Voor iemand die nog nooit een boek van Slaughter heeft gelezen is mijn recensie misschien niet heel erg waardevol. Ik weet namelijk niet zeker of dit vijfde deel uit de reeks op zich zelf te lezen is. Misschien mis je dan net teveel details uit het verleden van de hoofdpersonages om sommige passages te begrijpen. Voor de diehard fans is dit deel ook een aanrader, net als de vier delen hiervoor. Slaughter levert ook dit deel weer een knap staaltje schrijverswerk. Net als je denkt dat je weet ‘wie het heeft gedaan’, dan neemt het verhaal weer een geheel andere wending. Hier hou ik persoonlijk erg van. Er zijn ook boeken waarbij je na hoofdstuk twee al weet wie de dader is.

Het slachtoffer komt uit een zeer gelovige en teruggetrokken familie. Op hun boerderij proberen zij ‘zondaren’ weer op het rechte pad te krijgen. Deze ‘zondaren’ werken op de boerderij om zo een nieuw bestaan te kunnen opbouwen. Er blijkt echter iets niet helemaal in de haak te zijn en is ook het spreekwoord ‘ieder huisje heeft zijn kruisje’ op deze familie van toepassing. Niet alleen is er sprake van een moord, ook is Slaughter niet bang om de onderwerpen mishandeling en verkrachting te beschrijven. Sommige delen in het boek zijn daardoor best heftig. Gelukkig zijn er ook de wat rustigere passages voor de afwisseling. Voor mij mogen die echter soms juist wat korter, de complete beschrijving van de omgeving  vind ik niet altijd nodig. Ik vind het prettig om juist zelf de omgeving te kunnen bedenken in mijn hoofd. Nu laat Karin Slaughter soms niet alles aan de verbeelding over. Voor mij het enige minpunt aan haar boek(en).